Α(να)σφάλεια

2

Καθηγητής Εγκληματολογίας -ξεχνάω το όνομά του- έλεγε πως το να προσλάβεις έναν ακόμη αστυνομικό δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα της εγκληματικότητας. “Βρείτε δουλειά στους ανέργους, σώστε μια επιχείρηση από την πτώχευση, και τότε σίγουρα θα μειώσετε την εγκληματικότητα”, τόνιζε. 

Βέβαια, είναι πολύ πιο εύκολο να ικανοποιείς, με μια πρόσληψη, το κοινό και μάλλον επίπλαστο αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες, απ' το να δίνεις λύσεις στα βαθύτερα αίτια που οδηγούν έναν άνθρωπο στην παρανομία.

Η εγκληματικότητα δεν φυτρώνει από μόνη της. Οι κοινωνικοί παράγοντες είναι που τη γεννούν, και αυτό πρέπει να είναι εις γνώσιν όλων μας – και όχι μόνο των εγκληματολόγων, που στο κάτω-κάτω το έχουν σπουδάσει το αντικείμενο.

Υπό αυτό το πρίσμα, η είδηση ότι και στη Ναύπακτο κυκλοφορούν από τη Δευτέρα δύο αστυνομικοί της ομάδας ΔΙΑΣ -ξέρετε, αυτοί με τα μηχανάκια- ουδόλως πρέπει να μας καθησυχάζει. Ίσα-ίσα, θα πρέπει να μας ανησυχεί ακόμη περισσότερο για το μέλλον που έρχεται. Μακάρι να διαψευσθώ...

Α.Σ.

Το εύκολο

0

Είτε πρόκειται για τρομοκρατικό χτύπημα και ο Γκιόλιας χτυπήθηκε ως σύμβολο, είτε πρόκειται για μαφιόζικο χτύπημα και ο Γκιόλιας χτυπήθηκε ως αποδέκτης πληροφοριών και διαχειριστής μυστικών, το σίγουρο είναι πως πρόκειται για την επίσημη πρώτη των ελληνικών social media στο φονικό καρναβάλι: τώρα πια, αναβαπτισμένα στο αίμα, δικαιούνται να λένε ότι παίζουν κι αυτά στην ίδια κατηγορία με τους μεγάλους.
Ακαπέλωτη και χωρίς να οφείλεται σε κάποια επιτυχημένη διαφημιστική προώθηση, η μεγάλη επιτυχία του Τρωκτικού δεν καλλιεργήθηκε από τα πάνω, αλλά προήλθε αυθεντικά από τα κάτω: το Τρωκτικό είναι ο ορισμός του λαϊκού. Ποτέ άλλοτε η φράση «αυτά θέλει ο κόσμος» δεν θα μπορούσε να έχει περισσότερο δίκιο.
Ο λαός είδε το πρόσωπό του να καθρεφτίζεται στην αισθητική του Τρωκτικού, είδε το πρόσωπό του να καθρεφτίζεται στην ηθική του Τρωκτικού και φυσικά στον -ευρύ εκείνο- χώρο που η αισθητική είναι ταυτόχρονα ηθική και η ηθική είναι ταυτόχρονα αισθητική.
Η λατρεία για το εύκολο, η έλλειψη κρίσης για τους ιθύνοντες νόες του μπλογκ, η έλλειψη κρίσης γενικά, ένας λαός ακαταμάχητα ανοχύρωτος πνευματικά, που μετά από μια εικοσαετία ιδιωτικής τηλεόρασης θα ερχόταν η εποχή που θα του φαινόταν ακόμη και αυτή δύσκολη.
Αν ο δικομματισμός υπήρξε σε ένα βαθμό λύση ανάγκης και απόρροια της έλλειψης κατάλληλα μακιγιαρισμένων εναλλακτικών, ο θρίαμβος των ειδησεογραφικών μπλογκ μαρτυρά πολύ πειστικότερα το πολιτικό επίπεδο του μέσου ψηφοφόρου.
Σε κάθε περίπτωση, το «πατέρας ενός αγοριού δύο ετών» βάζει τα πράγματα σε μια άλλη διάσταση, στη σωστή τους δηλαδή διάσταση, μια διάσταση που δεν ήταν όμως η πρώτη που ήρθε στο νου, εξ' ου και το ποστ. 

Χρήστο Just do it

0

Μια βόμβα μεγάλης ισχύος βρέθηκε και εξουδετερώθηκε πριν από μερικές ημέρες στο εγκαταλελειμμένο κτίριο του πρώην "Ξενία" στην Πάρνηθα. Η ισχύς του μηχανισμού ήταν πολύ μεγάλη και θα προξενούσε σοβαρές ζημιές, αν τελικά έσκαγε, ωστόσο κάτι πήγε στραβά και την τελευταία στιγμή τα σχέδιά αυτού που την τοποθέτησε δεν υλοποιήθηκαν.
Το ¨χει η μοίρα των Ξενία αυτή την εβδομάδα να συνδέονται με βόμβες, καθώς, όπως θα διαβάσατε και στο ρεπορτάζ της εφημερίδας, και στο δικό μας εδώ εντοπίστηκε μία ακόμα, χωρίς να είμαστε ακόμα σίγουροι για το εάν θα “σκάσει”, αλλά και το τι θα προξενήσει στην περίπτωση που ακούσουμε το μπαμ.
Οι ψήφοι που απαιτούνται πλέον για να παραχωρηθεί στον πλειοδότη του διαγωνισμού είναι τσίμα τσίμα και για να συμβεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να μην ξεστρατίσει κανείς από τη γραμμή, να πει το ναι ο Πατσαούρας, που είναι σαν να το έχει πει ήδη, αλλά να βρεθεί κι ένας ακόμα. Ποιος θα είναι αυτός; Αγαπητέ Χρήστο, στην περίπτωση που το “μαντρί” αποδειχθεί καλά κλειδωμένο, ο κλήρος για να αποτραπεί μία ακόμα μαύρη σελίδα για το Ξενία της πόλης έλαχε σε σένα. Ακόμα κι αν μέχρι σήμερα είπες “ναι” σε πολλά από τα φάλτσα του διαγωνισμού, το “όχι” σε αυτή τη φάση μπορεί να σε ανακηρύξει μέχρι και σε “λαϊκό ήρωα”, τηρουμένων βέβαια των αναλογιών.
Προσωπικά πιστεύω σε σένα, και το ίδιο κάνουν αρκετοί, από αυτούς που μίλησα μέχρι ώρας για την υπόθεση. “Just do it”, που λεν και στο χωριό μου...

ΥΓ: Παρεμπιπτόντως: Έχω καλή όσφρηση, μου το επιτρέπει άλλωστε η μύτη μου, και μυρίζομαι ότι τελικά ο Χρήστος θα πράξη το λογικό. Μπαμ.... κύριε δήμαρχε... μπαμ 
Β. Καρ.

Χτυπούν τα βράδια στην ταράτσα τον...

0

“Το έργο που παράγεται από κάποιον, δεν είναι το πρωτεύον και δεν είναι το μόνο που θα πρέπει να μας απασχολεί...”.  Αυτό σημείωσε μεταξύ άλλων ο Στάθης Λουκόπουλος στη συνέντευξη που μου παραχώρησε στο ραδιόφωνο του Lepanto, μια ημέρα μετά την παραίτησή του από τη θέση του προέδρου του νομαρχιακού συμβουλίου και την παράλληλη ανεξαρτητοποίησή του από την παράταξη του νομάρχη. Για να γίνει προφανώς κατανοητό το τι ακριβός εννοούσε γύρισε το χρόνο πίσω στα χρόνια της δικτατορίας.  Θυμήθηκε ότι και τότε γινόντουσαν ορισμένα έργα, τα οποία ο κόσμος μπορούσε να τα “απολαύσει”, έχοντας όμως αυτή του την απόλαυση εντελώς λειψή, μιας και έλειπε κάτι πολύ πιο σημαντικό...

Το γιατί εκείνη η περίοδος ήρθε στη σκέψη του Λουκόπουλου, τη στιγμή που απαντούσε σε ερώτημα για το έργο της νομαρχίας, δεν μπορώ να το γνωρίζω με βεβαιότητα. Μπορώ όμως να το υποψιαστώ, μιας και ο ίδιος μίλησε ξεκάθαρα για έλλειψη παραταξιακής δημοκρατίας.
Στο ρόλο του “δικτάτωρ”, καταλαβαίνεται φαντάζομαι ποιος πάει, μόνο που στην ιστορία μας, αγαπητέ Στάθη, δυσκολεύομαι να βρω “ήρωες”. Και δυσκολεύομαι γιατί μάλλον δεν υπάρχουν, καθώς άλλο είναι να προσπαθείς να “αποδράσεις” όταν το “καθεστώς” είναι ισχυρό κι άλλο όταν έχει αρχίσει να πέφτει.

YΓ: Το ότι αναλαμβάνεις το μερίδιο των ευθυνών που σου αναλογεί, δεν μπορώ να πω..., μου ακούγεται θετικό, καθώς στις ημέρες συνηθίζεται να φταίνε για όλα και εξ ολοκλήρου οι άλλοι. Ένα δημόσιο συγχαρητήρια, λοιπόν, το αξίζεις γι αυτή την παράμετρο.
Β. Καρ.   

Να τελειώνουμε κάποια στιγμή

0

Κάτι παραπάνω από το 50% του συνολικού προϋπολογισμού του έργου είναι η έκπτωση που κατέθεσε ο εργολάβος για τις επισκευές στο ΕΠΑΛ και την ερχόμενη Τρίτη, με την εξέταση των ενστάσεων μία ημέρα νωρίτερα, θα γνωρίζουμε εάν τελικά θα είναι και αυτός που θα κλιθεί να κάνει και το έργο. Σε αριθμούς αυτό σημαίνει ότι το κόστος θα ξεπεράσει ελάχιστα τις 200.000 ευρώ, από τις 400.000 συν, που αρχικά είχε υπολογιστεί. Κάνοντας τη διαίρεση με το δύο καταλήγετε και στο ποσό που θα χρειαστεί να καταβάλει δήμος και νομαρχία.
Από 100.000 δηλαδή, και είναι πραγματικά να γελάς, αρχικά, αλλά μετά να εξοργίζεσαι, όταν για τόσους μήνες οι δυο τους δεν μπορούσαν να βρουν κοινό σημείο. Βάσει του προϋπολογισμού τους για το έργο, μάλιστα, θα μπορούσαν ο καθένας από την πλευρά του να έχει κάνει το έργο από μόνος, δίνοντας άμεσα λύση... αλλά που προνόηση;
Η διστακτικότητά τους, (γιατί άραγε;) τα τερτίπια τους και η ασυνεννοησία τους αποδείχθηκαν για μία ακόμα φορά ανυπέρβλητα εμπόδια. Υπομονή, όμως,  αγαπητέ Ναυπάκτιε... Λίγοι μήνες έμειναν κι αν το θέλεις πραγματικά μπορείς να βάλεις ένα τέλος σ αυτή τη φαρσοκωμωδία που παίζεται στην πλάτη σου τρεισήμισι χρόνια τώρα. Αν όχι πάλι, τότε είσαι άξιος της μοίρας σου, αλλά μην σε ξανακούσω στο καφενείο να γκρινιάζεις... 
Β. Καρ.       

Προσοχή ρυπαίνει

0

Τώρα που ο δήμος πρέπει να φουλάρει οργώνοντας βουνά, λαγκάδια και παραλίες τα καύσιμα στερεύουν, οι αντλίες δεν βγάζουν με ένταση “μαύρο χρυσό” κι ο λόγος είναι απλός.  Οι βενζινάδες της πόλης έχουν να δουν το χρώμα του χρήματος  εδώ και πολύ καιρό, γράφοντας κι αυτοί το όνομά τους με χρυσά γράμματα στη λίστα των φεσομένων.

Λέτε την κρίσιμη ώρα ο δήμος να μείνει από “βενζίνη”; Με μεταφορική έννοια χρησιμοποιώ των όρο στο ερώτημα, καθώς παράλληλα πληροφορούμε ότι οι προσπάθειες του Παπαθανάση να “εξορύξει” υποψηφίους, που θα τον βοηθήσουν να κινηθεί, δεν πάνε και τόσο καλά. Με δεδομένες μάλιστα και τις γνωστές ενδοπαραταξιακές διαρροές, η δημοτική αρχή μου κάνει λίγο από κόλπος του Μεξικού. Ούτως ή άλλως βλαβερή και στις δύο περιπτώσεις η ιστορία. Από τη μία η ΒP βιάζει ακατάπαυστα το περιβάλλον και από την άλλη οι τιμονιέρηδες του δήμου “ρυπαίνουν” τη ζωή μας με τα καμώματά τους. Σώστε το-ην πλανήτη- Ναύπακτο τώρα!
Β. Καρ.       

Πολιτιστική ανάταση για τη Ναύπακτο

0

Μετρημένες φέτος οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που θα γίνουν απ' το δήμο Ναυπάκτου και αυτές χωρίς να είναι ενταγμένες σε κάποιο πρόγραμμα όπως τα παλαιότερα χρόνια. Όπως μαθαίνουμε θα γίνουν οι εκδηλώσεις εκείνες που θα  γινόντουσαν έτσι κι αλλιώς καθώς είναι πλέον θεσμοί (πχ. η παρουσίαση των βιβλίων που γράφτηκαν από Ναυπάκτιους μέσα στο 2009) και κάποιες εκδηλώσεις τρίτων με την υποστήριξη και μόνο του Δήμου.

Επίσης, χωρίς δημοτικό θερινό σινεμά θα μείνει για δεύτερο συνεχόμενο καλοκαίρι η Ναύπακτος, καθώς τα άθλια οικονομικά της ΑΝΝΑ- κληρονομιά της διαχείρισης Νίκου Κούμπιου- δεν επιτρέπουν στην εταιρία τέτοιες... πολυτέλειες. Ξοδευτήκαμε τρία χρόνια σε βεγγαλικά, σκηνοθέτες, φαγοπότια και ταξίδια αναψυχής και τώρα δεν υπάρχουν ούτε 15.000 ευρώ για βραδιές σινεμά στη Ναύπακτο.
Πολλά μπράβο αξίζουν και στον ενορχηστρωτή της πολιτιστικής ανάτασης της Ναυπάκτου, τον “μαέστρο” Θανάση Παπαθανάση...

Αφωνία;

0

Η Αιτωλική είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σημαντικότερους, αν όχι ο σημαντικότερος παράγοντας που ώθησε την Ναυπακτία προς τα μπροστά τα τελευταία χρόνια. Ότι συνέβη εννοείται ότι δεν έγινε με αυτόματο πιλότο, καθώς κάποιοι άνθρωποι εργάστηκαν γι αυτό, καταθέτοντας ο καθένας από τη μεριά του κόπο και χρόνο. Όποιος δεν το βλέπει, πολύ απλά δεν θέλει να το δει, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι όσοι έβαλαν πλάτη για το εγχείρημα δεν βγήκαν κι αυτοί κερδισμένοι, άλλος με τον ένα κι άλλος με τον άλλο τρόπο.

Με αφορμή, βέβαια, την υπόθεση του Καλλικράτη, που τόσο συζητήθηκε τους τελευταίους μήνες, έχω μερικές απορίες στις οποία θα ήθελα απαντήσεις. Συζητήθηκε ποτέ στο “νούμερο ένα μεγαλείο ανάπτυξης” της περιοχής η υπόθεση της διοικητικής μεταρρύθμισης; Θέση  επί τούτου έχει πάρει μέχρι και η “κουτσή Μαρία”, με το συμπάθιο, αλλά μιλιά από την Αιτωλική δεν άκουσα. Όσο κι αν το έψαξα, συγγνώμη, αλλά άκρη δεν βρήκα. Αλήθεια, το διοικητικό συμβούλιο της εταιρίας δεν είχε άποψη για το χωροταξικό περιοχής; Αν “όχι” γιατί; Αν “ναι” πάλι, ποια ήταν; 
Όχι ότι θα αλλάξει κάτι τώρα, αλλά έτσι, είπα να θέσω το ζήτημα κι από τις απαντήσεις ο καθένας ας βγάλει ότι συμπέρασμα θέλει.
Β. Καρ. 

Καλά περάσαμε αδέρφια

0

Πέντε μήνες πριν από τις εκλογές, και έξι πριν από τη λήξη της θητείας των σημερινών δημοτικών αρχών και αυτό που έχει αρχίσει να γίνεται με το ανακάτεμα της τράπουλας, κυρίως στους γύρω δήμους, είναι εκπληκτικό, αλλά και χρήσιμο για συμπεράσματα. Οι επαφές, οι συζητήσεις, οι συμμαχίες... και οι συμφωνίες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, ήδη έχουν αρχίσει να αφήνουν τα πρώτα τους ίχνη στις υπάρχουσες δημοτικές ομάδες.

Παρακολουθώντας το συμβούλιο του Αντιρρίου την περασμένη Δευτέρα διέκρινα μεταξύ των μελών της δημοτικής αρχής μια κάποια ασυνεννοησία, που μερικές φορές είχε και κάποια στοιχεία έντασης. Η διεργασίες που περιέγραψα πιο πάνω είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχουν χωρίσει σε ομάδες την παράταξη, καθώς ο ένας θα τραβήξει αριστερά κι άλλος δεξιά αύριο.
Κι όσο για το σήμερα, για τους μήνες που μένουν δηλαδή μέχρι το τέλος της θητείας; Καλά περάσαμε αδέρφια όλα αυτά τα χρόνια, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, αλλά στην παρούσα φάση προέχει να μπορούμε να περάσουμε καλά κι από του χρόνου.
Πώς μετά να πας μπροστά το δήμο κύριε δήμαρχε; Οι καλές προθέσεις σου δεν φτάνουν δυστυχώς, καθώς απαιτείται συλλογική δουλειά από ανθρώπους που να έχουν διάθεση να εργαστούν. Κι όπως αποδεικνύεται, εσύ στο Αντίρριο δεν είχες και πολλούς τέτοιους δίπλα σου. Εργατικοί ήταν μεν, αλλά μάλλον για το δικό τους καλό...
Β. Καρ.

Αμήν...

0

Για τις τρεις σίγουρες απουσίες του ψηφοδελτίου του Παπαθανανάση έγραφα στο προηγούμενο τεύχος, αυτές των Σικώλα, Σακέτου και Χοχτούλας, χωρίς, όμως, όπως σημείωνα στο τέλος, να είναι και οι μοναδικές. Συνομιλώντας με μέλος της δημοτικής αρχής μέσα στην εβδομάδα, το κλίμα που εισέπραξα σχετικά με τα ενδοπαραταξιακά της δημοτικής αρχής, μάλλον, είναι κατά κάτι... χειρότερο απ ότι συζητιέται, καθώς έχουν αρχίσει, λίγο πολλοί, όλοι να συνειδητοποιούν ότι το κάρο δεν τραβά στην ανηφόρα. Χαρακτηριστικός μάλιστα είναι ο διάλογος που κάναμε κάποια στιγμή, και τον οποίο σας παραθέτω με την άδειά του:
“Κανονικά θα έπρεπε τώρα να είμαστε καβάλα σε δύο άλογα χωρίς να μπορεί να μας ακολουθήσει κανείς”, μου είπε, ρωτώντας τον εγώ εν συνεχεία “δηλαδή πάτε περπατώντας;”.
Το πιγκ πογκ, βέβαια, δεν σταμάτησε εδώ, αφού είχε και καλύτερο. “Τι περπατώντας..., μπουσουλώντας να λες για είσαι μέσα...”, μου είπε, δείχνοντας κι αυτός ότι έχει πλήρη επίγνωση της κατάστασης έτσι όπως αποτυπώνεται στην κοινωνία μετά από τρεισήμισι χρόνια “έργου”.
Βέβαια, άλογα, σκέφτομαι από την άλλη, δεν είναι και τόσο απίθανο να σέρνουν τη δημοτική αρχή, ασχέτως αν δεν είναι από αυτά που καλπάζουν. “Ένα όμορφο αμάξι με δυο άλογα, να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω...”, δεν έλεγε τραγουδώντας πριν από χρόνια ο αείμνηστος Μπιθικώτσης; Ε, κάτι τέτοια μπορεί να είναι και αυτά σέρνουν την ομάδα που διαχειρίζεται τις τύχες της πόλης μας, κι ας προσευχηθούμε όλοι να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τη σκεπάσει... Αμήν... 

ΥΓ: Το “αιωνία της η μνήμη” δεν το λέμε, παρά μόνο στην περίπτωση που θα θέλουμε να διδαχθούμε για το τι δεν πρέπει να επαναλάβουμε. 
Β. Καρ.

Απαγόρευση κυκλοφορίας στο Κάστρο Ναυπάκτου

0


Με απόφαση του νομάρχη, από 1η Ιουλίου ισχύει απαγόρευση κυκλοφορίας από την πλατεία του κάστρου Ναυπάκτου μέχρι τον περιφερειακό δρόμο Ναυπάκτου.
Όχι.
Δεν κήρυξε... χούντα ο Σώκος και ας τον κατηγορούν πολλοί ότι είναι ολίγον... αυταρχικός.
Στα πλαίσια της πυροπροστασίας η απαγόρευση και ισχύει από τις 9 το βράδυ έως τις 6 το πρωί, μέχρι και τέλος Οκτωβρίου...

Αλλεργία

0

Την Αιτωλοακαρνανία επισκέπτεται αύριο, Παρασκευή 2 Ιουλίου ο υφυπουργός υποδομών Γιάννης Μαγκριώτης, αλλά από τη Ναύπακτο δεν θα εμφανιστεί. Σε Αγρίνιο, Μεσολόγγι και Αμφιλοχία θα “επιθεωρήσει” έργα υποδομών και η απουσία του απ' την περιοχή μας δύο πράγματα μπορεί να σημαίνει: Ή ότι δεν υπάρχουν έργα υποδομής εδώ, ή ότι o Θύμιος Σώκος που θα τον ξεναγήσει έχει αλλεργία στη Ναυπακτία. Το πιο πιθανό είναι να συμβαίνουν και τα δύο...