Μετά τη γλάστρα... τι;

Καλή και θεμιτή η βούληση των τοπικών κοινωνιών, αλλά στην Ελλάδα των τόσων “λαμπρών” χρόνων Ιστορίας δεν μπορεί έτσι, με... μιας να αποδυναμωθεί το παρασκήνιο, ο χώρος δηλαδή όπου μάλλον θα παρθούν και οι αποφάσεις για τον σχεδιασμό των νέων Δήμων. Λυτοί και δεμένοι έχουν ξαμοληθεί για την εξασφάλιση της εύνοιας του ενός και του άλλου βουλευτή, έτσι δηλαδή, για να αισθάνονται κι αυτοί χρήσιμοι για κάτι.

Ούτως ή άλλως, σύμφωνα και με τις αλλαγές που προωθούνται, τα ψωμιά των κοινοβουλευτικών μας εκπροσώπων που δεν θα έχουν κυβερνητική θέση τελειώνουν, οπότε τώρα είναι και η τελευταία τους ευκαιρία για μερικές εξυπηρετήσεις. Με δεδομένη, βέβαια, τη σημερινή τους ανυπαρξία, μιας και ο ρόλος τους δεν παραπέμπει σε κάτι άλλο παρά μόνο στη διακόσμηση των εδράνων που κάθονται, είναι να απορεί κανείς για το τι βουλευτές θα είναι αυτοί που θα προκύπτουν στο μέλλον, όντας ακόμα περισσότερο αποδυναμωμένοι.

Μα αυτοί είναι που νομοθετούν, θα πει κάποιος, και είναι να μην εξαγριώνεσαι μετά; Έχει πάντως το ενδιαφέρον της η υπόθεση, γιατί από γλάστρες, που είναι σήμερα, πόσο πιο κάτω μπορεί να φτάσουν; Β. Καρ.