“Η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα”. Πολύ μου αρέσει αυτή η φράση, μόνο που είναι λίγο λειψή, γιατί, εκ των γεγονότων, συμπεραίνουμε ότι αυτά τα αδιέξοδα, μερικές φορές, δείχνουν να πλησιάζουν απειλητικά. Αλλά, ευτυχώς, κι αυτές τις στιγμές, η λύση υπάρχει και δεν είναι άλλη από την επέμβαση της Αστυνομίας. Τι, σας θυμίζει άλλες εποχές; Δικό σας πρόβλημα.

Εμείς, τώρα, έχουμε σοσιαλιστική κυβέρνηση, η οποία, έχοντας και με το παραπάνω τη συγκατάθεση του λαού, μπορεί επιτέλους να εφαρμόσει το αποτυχημένο σχέδιο των προκατόχων της.
Ενορχηστρωτής αυτής της προσπάθειας και αστέρας νούμερο ένα των τελευταίων ημερών δεν είναι φυσικά άλλος από τον Χρυσοχοϊδη, μακράν τη μεγαλύτερή μου συμπάθεια αυτούς τους δύο μήνες σοσιαλισμού. Παρερμηνεύοντας, βέβαια, κάποιος το όνομα του νέου Υπουργείου, του οποίου προΐσταται, έγραψε ότι πρόκειται για κλασική περίπτωση “κακοήθους προστάτη”, αλλά αυτά μάλλον είναι κακόβουλα σχόλια, τα οποία επίσης θέτουν σε κίνδυνο την εθνική μας κυριαρχία, όπως είπε για ένα άλλο θέμα ο πρωθυπουργός.

ΥΓ: Εάν χρειαστεί να υπεραμυνθώ για την εθνική μας κυριαρχία, έχω ένα μικρό πρόβλημα. Δεν θυμάμαι καλά το πώς γίνεται το “πυρ και κίνηση” και πολύ φοβάμαι ότι θα κριθώ ακατάλληλος για τη μάχη. Λέτε να υπάρχει περίπτωση να θεωρηθώ προδότης της χώρας;
Β. Καρ.