Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα

Ετικέτες


Σε ανύποπτο χρόνο, τον Ιούλιο του 2007, ο δήμαρχος Πατρέων Ανδρέας Φούρας είχε προτείνει, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, την κατασκευή μαρίνας στο Αντίρριο! Πολλοί, τότε, ίσως είχαν γελάσει, αλλά το γέλιο τους κόπηκε, όταν τον Αύγουστο του 2008, ένα χρόνο αργότερα, έβγαινε στον αέρα η πρώτη φάση του Ρυθμιστικού της Πάτρας, το οποίο ανέφερε αυτή την προοπτική.
Και σήμερα, η δεύτερη φάση του ίδιου σχεδίου μιλάει ξεκάθαρα για την κατασκευή μαρίνας στους εργοταξιακούς χώρους της Γέφυρας.

Της Γέφυρας ΑΕ, από εκδήλωση της οποίας, την περασμένη Κυριακή, μάθαμε για την ολοκλήρωση της δεύτερης φάσης του Ρυθμιστικού, το οποίο δόθηκε στους αιρετούς τη Δευτέρα, και την επομένη τους ζητήθηκε να καταθέσουν τις απόψεις τους για ένα (δύσκολο) κείμενο 100 σελίδων!
Κάτι γνώριζε, λοιπόν, ο κ. Φούρας, κάτι γνώριζαν και στη Γέφυρα.
Κάτι που αγνοούσε η τοπική κοινωνία, κι αν για την περίπτωση της μαρίνας, μάλλον για θετική εξέλιξη πρέπει να μιλάμε, δεν συμβαίνει το ίδιο για το σύνολο των κανόνων που φιλοδοξεί να βάλει το Ρυθμιστικό. Με τις προτάσεις του για τη δόμηση, ουσιαστικά παγώνει τους οικισμούς, αποτρέπει τις επεκτάσεις τους και στέλνει όσους θέλουν παραθεριστική κατοικία στα... βουνά! Ρομαντικό μεν, καθόλου ρεαλιστικό δε.

Κι αν για τη Ναύπακτο το πρόβλημα βρίσκεται κυρίως στην περιοχή της Παλαιοπαναγιάς, όπου, πχ στα Κοκαλέικα έχουμε προστασία αγροτικής γης και στην παραλία επιφυλακτικότητα για πολεοδόμηση, στο Αντίρριο τα πράγματα είναι δραματικά.

Πέρα απ' το γεγονός ότι ακυρώθηκε μια σοβαρή δουλειά επτά ετών (σ.σ. το ΣΧΟΟΑΠ βρίσκεται μόλις ένα βήμα πριν την ολοκλήρωσή του), σχεδόν το σύνολο της αδόμητης έκτασης μπαίνει υπό προστασία γεωργικής γης. Αν οι παρεμβάσεις του δημάρχου Γιώργου Κολοβού δεν φέρουν αλλαγές, κάποιοι που αντιδρούσαν στην ολοκλήρωση του ΣΧΟΟΑΠ θα μπορούν πλέον να γίνουν αγρότες...

ΥΓ. Υπάρχει, πάντως, και ένα σοβαρό ερώτημα, που θέτει υπό αμφισβήτηση την κεντρική αρχή του Ρυθμιστικού σχεδίου. Πώς είναι δυνατόν το Αντίρριο και η Ναύπακτος να θεωρούνται κομμάτι του οικιστικού συγκροτήματος της Πάτρας, όταν ανάμεσα στην Στερεά και την Πελοπόννησο υπάρχει ένα “φράγμα” της τάξης των 11,70 ευρώ ανά διέλευση;