Κάθε ψήφος που καταμετρήθηκε το βράδυ της Κυριακής στο δήμο Ναυπάκτου αποτελούσε και ένα μήνυμα προς διάφορες κατευθύνσεις σε τοπικό επίπεδο. Η πρωτόγνωρη και συνάμα συντριπτική νίκη που κατέγραψε το ΠΑΣΟΚ ξεπερνώντας το 47% και η παράλληλη καταπόντιση της Νέας Δημοκρατίας που μετά βίας έφτασε μέχρι το 38% σίγουρα θα έχει αντίκτυπο και στα όσα θα αρχίσουν να συμβαίνουν δειλά δειλά εν όψει και τον δημοτικών εκλογών σε ένα χρόνο.
Πώς μπορεί όμως να επηρεάσει αυτό το αποτέλεσμα τα τεκταινόμενα σε δώδεκα μήνες από σήμερα; Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να υποστηρίξει κάποιος ότι τα ποσοστά των κομμάτων θα μεταφερθούν και στα ανάλογα χρίσματα. Το μετεκλογικό σκηνικό στο εσωτερικό των δύο παρατάξεων, όμως, αν μη τι άλλο, θα έχει πολλές συνέπειες και για τη διεκδίκηση του δήμου.

Στο παντοδύναμο πλέον ΠΑΣΟΚ δεν μπορώ να φανταστώ ποιος θα είναι αυτός που θα τολμήσει να αυτομολήσει πηγαίνοντας κόντρα στις επιλογές του κόμματος, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι το σενάριο είναι τελείως απίθανο, αφού οι παθογένειες του χώρου σε τοπικό επίπεδο είναι γνωστές και δύσκολα, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, ιάσιμες. Ακόμα και η μία βέβαια υποψηφιότητα από το ΠΑΣΟΚ είναι ικανή να στρέψει τους ψηφοφόρους του κόμματος αλλού, και στο ερώτημα πότε μπορεί να συμβεί αυτό η απάντηση έχει για την ώρα δύο ονόματα, γνωστά στην τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δευτέρου βαθμού.

Εκεί που το παιχνίδι βέβαια αποκτά άγρια ομορφιά, για όλους εκτός από τον Παπαθανάση, είναι το τι θα γίνει στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Η αλλαγή σκηνικού μέσα στη Ρηγίλλης, που σημαίνει και το ταυτόχρονο ξήλωμα των μέχρι σήμερα μηχανισμών θα αποτελέσει έναν πρόσθετο πονοκέφαλο για το δήμαρχο, ο οποίος εκτός των άλλων έχει να “θρηνεί” και για τη μη εκλογή τού καλού του φίλου Σπήλιου Λιβανού. Όταν κάθεσαι σε μια καρέκλα και τα πόδια της ένα- ένα έχουν αρχίσει να σπάνε τότε θα πρέπει επειγόντως να βρεις τρόπο για να ισορροπίσεις, αν θέλεις να παραμείνεις σε αυτή. Η δύσκολη εσωκομματική προεκλογική περίοδο που κατάφερε να ξεπεράσει επιτυχώς το 2006 ο Παπαθανάσης, το πως δεν είναι της παρούσης, σήμερα φαντάζει λόφος μπροστά στο βουνό που έρχεται. Ο γρίφος που λέγεται Κώστας Κονίδας, ή κάτι παράγωγο αυτού, αργά ή γρήγορα θα λυθεί και το αποτέλεσμα του, εξ όσων γνωρίζω, δεν θα είναι καθόλου ευχάριστο για τον εμφανώς αγχωμένο το τελευταίο χρονικό διάστημα δήμαρχο. Στα παραπάνω βέβαια προσθέστε και τις συμπάθειες που αποδεδειγμένα έχει ο παντοδύναμος στο νομό Μάριος Σαλμάς και θα καταλήξετε σε ένα σκηνικό οι εξελίξεις του οποίου, φανερές και κρυφές, κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν μπεστ σέλερ. Στις δυσκολίες που προκύπτουν η μία μετά την άλλη για τον Παπαθανάση κυρίαρχο ρόλο, εκτός των άλλων, παίζει και η δυσαρέσκεια του κόσμου προς το πρόσωπό του, και ιδιαίτερα αυτή των ψηφοφόρων της ΝΔ. Τα όσα λέει για δεύτερη φορά μετά τις ευρωεκλογές, και με πιο σκληρή γλώσσα, ο Άκης Θεοδοσόπουλος δεν είναι τυχαία και θα παίξουν κι αυτά το ρόλο τους.

Υπάρχει λύση που να μην έχει σχέση με όλα τα παραπάνω και που να μην προκαλεί στομαχικές διαταραχές παραπολιτικού τύπου; Εννοείται πώς “ναι” κι ας έχει αδιέξοδα η δημοκρατία..Γιατί σίγουρα έχει, όταν όμως δεν θέλουμε να δούμε τις λύσεις.
Β. Καρ.