Οπωσδήποτε, το ποσοστό που έλαβε το ΠΑΣΟΚ στο δήμο της Ναυπάκτου, όπως γράψαμε και την προηγούμενη εβδομάδα, δίνει κάθε δικαίωμα στους ανθρώπους του κόμματος να ελπίζουν στην επανάκτηση των ινίων του και στις δημοτικές εκλογές, που όλο και πλησιάζουν.
Για την ώρα, βέβαια, αποτελεί έναν πολύ καλό οδηγό, κυρίως γύρω από τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να οδηγήσουν το άρμα μέχρι αυτές, αλλά όμως σχεδόν τίποτα παραπάνω, αφού τα χαρακτηριστικά εκείνης της κάλπης απέχουν κατά πολύ από αυτά των εθνικών εκλογών.
Γι' αυτό και θα πρέπει όλοι όσοι ασχολούνται με τις διεργασίες που πρόκειται σύντομα να ανοίξουν, άμεσα ή έμμεσα, να έχουν πιο σταθερά τα πόδια τους στο έδαφος και να μην ονειροβατούν, ακόμα και μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα, όπως αυτό της προηγούμενης Κυριακής. Είναι δύσβατος ο δρόμος, και στις ιδιαίτερες συνθήκες της πόλης αυτής γίνεται ακόμα πιο δύσβατος.

Επαναλαμβάνω, και θα το γράφω μέχρι να φουσκαλιάσουν τα δάχτυλά μου στο πληκτρολόγιο, ότι ακόμα και εάν υπάρχει ένας μόνο υποψήφιος από το κόμμα, χρισμένος ή απλά υποστηριζόμενος, αυτό δεν προμηνύει και την ανάκτηση εκ νέου των πολύ υψηλών ποσοστών. Με τις όποιες προσθαφαιρέσεις και να γίνουν. Κι αυτό, γιατί ούτε η Ναύπακτος έγινε ξαφνικά ΠΑΣΟΚ, αλλά και ούτε επειδή ο κόσμος θα πέσει άκριτα πάνω στον οποιοδήποτε που θα αντιφεγγίσει πράσινο, υποσχόμενος ανάλογου χρώματος ανάπτυξη και για τον τόπο μας.
Υπάρχουν, μάλιστα, πρόσωπα, ακόμα και εάν επικρατούν συνθήκες πλήρους νηνεμίας στο κόμμα, όπου πολύ εύκολα, ευκολότερα θα έλεγα ότι δεν γίνεται, αντί να συσπειρώσουν, θα προκαλέσουν ακριβώς το αντίθετο. Το ποια είναι αυτά, δεν είναι και τόσο δύσκολο να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε. Λιγότερο ή περισσότερο, εδώ και καιρό καβαλάρηδες, που αλιεύουν στήριξη ανάλογα με τις περιστάσεις από εδώ κι από εκεί, βασιζόμενοι, όμως, όχι στην πειθώ της πολιτικής τους οντότητας, αλλά στην διαπραγματευτική ικανότητα των σταυρών που διαθέτουν.

Φτάνει αυτό για να κατακτήσεις ένα δήμο; Εάν “ναι”, αφού άλλωστε έχει ξαναγίνει, τότε, ως πόλη, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα περισσότερο από αυτά που ζούμε εδώ και αρκετά χρόνια. Δηλαδή, σχεδόν τίποτα....
Β. Καρ.