Όταν κάποιος αποφασίζει να ασχοληθεί ενεργά με τα κοινά, όταν ζητά την ψήφο του κόσμου για να τον αντιπροσωπεύσει (λέμε τώρα) στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, πολύ περισσότερο, δε, όταν ο κόσμος τον εκλέγει, θα πρέπει να έχει γνώση της σοβαρότητας αυτής του της επιλογής. Προσωπικά, δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι αυτό ισχύει. Αντιθέτως, μπορώ να εκφράσω μέχρι και τη βεβαιότητά μου, ότι πολλοί από τους ενασχολούμενους με την πολιτική δεν έχουν συναίσθηση του τι έχουν κληθεί να επιτελέσουν.

Η διαπίστωσή μου αυτή, που δεν είναι μόνο δική μου, και η οποία, σημειωτέον, δεν είναι όψιμη, ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, όταν και χρειάστηκε να αντικατασταθούν οι δύο παραιτηθέντες από την Επιτροπή του διαγωνισμού για το ΞΕΝΙΑ. Στην προσπάθεια του δημάρχου να βρεθούν οι αντικαταστάτες, ουδείς σχεδόν από αυτούς που επέλεξε ο Παπαθανάσης δεν ήθελε να συμμετάσχει, και, ευλόγως, δημιουργούνται αρκετά ερωτήματα. Γιατί κανείς δεν θέλει να συμμετάσχει σε μια διαδικασία, για την οποία, λίγο καιρό πριν, ελαφρά τη καρδία, σήκωσε το χέρι του και την ενέκρινε; Πώς είναι δυνατόν κάποιοι άνθρωποι να κρίνουν με τις αποφάσεις τους τις τύχες της περιουσίας του Δήμου, και οι ίδιοι ακριβώς να αρνούνται να λάβουν μέρος στη διεκπεραίωση αυτής τους της απόφασης; Δεν είναι κάπως οξύμωρο το σχήμα;

Για να αποφευχθούν οι όποιες παρεξηγήσεις, η συγκεκριμένη απορία μου στοχεύει στο να προβληματίσει γύρω από το εάν οι εκπρόσωποί μας τελικά είναι άξιοι αυτού που έχουν αναλάβει να κάνουν κι όχι για να αμφισβητήσει τη διαδικασία του διαγωνισμού.
Αυτή, ούτως ή άλλως, άρχισε ήδη να αμφισβητείται από μόνη της…
Β. Καρ