Ο τίτλος με τον οποίο παρουσιάζει σήμερα η εφημερίδα το θέμα του Οικιστικού αντικατοπτρίζει, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τη μέθοδο που η δημοτική αρχή επέλεξε να αντιμετωπίσει αυτό το τόσο σημαντικό θέμα. “O μοναχικός δρόμος” δεν αποτελεί βέβαια για τον Παπαθανάση τωρινή πολιτική επιλογή, αλλά υπήρξε κατ' επιλογήν του μέθοδος, σχεδόν, από την πρώτη μέρα της θητείας του. Η συναίνεση στα λόγια είναι εύκολη, και πολλές φορές ο δήμαρχος την επικαλέστηκε από το βήμα, χωρίς, όμως, μέχρι σήμερα, κάποιες από τις πράξεις του να επιβεβαιώνουν ότι την επιζητά κιόλας επί της ουσίας.

Στην παρούσα φάση, προχωρά μόνος την υπόθεση του Οικιστικού, έστω και γνωμοδοτικά προς το Υπουργείο, χωρίς να ακούσει καμία από τις υπόλοιπες φωνές που αντιδρούν και του ζητούν να επιλεγεί μια άλλη μέθοδος προσέγγισης του ζητήματος. Με τον ίδιο περίπου πολιτικό τρόπο επέλεξε να βγάλει στο σφυρί και το ΞΕΝΙΑ, όταν ολόκληρη η πόλη, ακόμα και άνθρωποι που δήλωσαν ψηφοφόροι του, φώναζαν ότι πρόκειται για λάθος δρόμο, και οι οποίοι, μάλιστα, από τις τελευταίες εξελίξεις, επιβεβαιώθηκαν πολύ πρόωρα. Τα παραδείγματα επανάληψης αυτής της συμπεριφοράς του Παπαθανάση είναι πάρα πολλά και γνωστά (Πολεοδομία, ΣΔΙΤ για τα σχολεία κ.α.).

Στο σύνολό τους όλα αυτά μπορούν, με μαθηματική ακρίβεια, να εξηγήσουν τον λόγο που ενδεχομένως ο Παπαθανάσης δεν θα ανανεώσει το χρόνο του στην καρέκλα του δημάρχου. Μόνος απέναντι σε όλους, θα πρέπει να διαθέτει πολλά χαρίσματα για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που παρουσιάζονται, και, δυστυχώς γι' αυτόν, τα αποτελέσματα των δειγμάτων που έχει δώσει, μόνο ενθαρρυντικά δεν είναι. Ο καθένας, βέβαια, κάνει τις επιλογές του και εμάς των υπολοίπων μας περισσεύει, αρκεί βέβαια να μην έχουμε ως πόλη ζημιωθεί από αυτές, κάτι που και πάλι δεν ισχύει.

Όσο κι αν θέλουν κάποιοι να μιλούν για μικροπολιτικές συμπεριφορές που δημιουργούν κλίμα, για τον ρόλο του Τύπου που πάντα είναι ύποπτος, η πραγματικότητα αποδεικνύεται ορισμένες φορές σκληρή και αμείλικτη. Παραμονές των βουλευτικών εκλογών, οι ίδιοι άνθρωποι, βλέποντας την ήττα του κόμματός τους να έρχεται, τα έριχναν όλα στον πόλεμο των συμφερόντων. Οι δέκα μονάδες, ξαφνικά, τους έλυσαν τη γλώσσα και ξεδιάλυναν από μπροστά τους τη θολούρα που είχε δημιουργηθεί στο μυαλό τους, για το τι πραγματικά έφταιξε και το κόμμα τους καταποντίστηκε. Οι συνθήκες στα δεδομένα των κοινών του Δήμου δεν διαφέρουν κατά πολύ από τις παραπάνω, οπότε καλό θα είναι να δουν γρήγορα την πραγματικότητα, για να μην αναγκαστούν και πάλι να παρουσιαστούν ως μετά Χριστόν προφήτες, από τους οποίους έχουμε κυριολεκτικά μπουχτίσει.
Β. Καρ.