Τον τίτλο “Ή πράξεις ή παραίτηση” χρησιμοποίησα την προηγούμενη εβδομάδα εν όψη της ημερίδας απολογισμού που διοργάνωσε ο σύλλογος Αλκυόνη για την προσβασιμότητα στην Ναύπακτο, και δυστυχώς την απάντηση την πήρα με το χειρότερο τρόπο. Τρία χρόνια μετά την προηγμένη ανάλογη συνάντηση και για μία ακόμα φορά ακούσαμε τα ίδια λόγια, από τους ίδιους ανθρώπους. Υποσχέσεις...
“Σήμερα γίναμε πιο σοφοί”, είπαν μερικοί και πραγματικά απορούσα πώς οι άνθρωποι του συλλόγου άντεχαν να τους ακούν. Το ξέσπασμα, βέβαια, μιας μητέρας στο τέλος της συζήτησης αποδεικνύει ότι αυτοί οι άνθρωποι από μέσα τους “βράζουν”, αλλά καταφέρουν να πνίγουν τη “φωτιά” τους. Γιατί άραγε;

Το να δηλώσει ο οποιοσδήποτε πολίτης ότι την περασμένη Κυριακή έγινε σοφότερος, να το καταλάβω. Να το λένε όμως οι “αρμόδιοι”, αυτοί που πριν από τρία χρόνια είχαν πάρει και πάλι τις κατευθύνσεις για τα απαραίτητα έργα από τους ειδικούς, πάει πολύ. Εάν θέλατε κύριοι μέσα σε αυτό το διάστημα θα είχε ψάξει, θα είχατε μάθει, θα είχατε ενημερωθεί... Δεν το κάνατε. Το γιατί ας το απαντήσετε πρωτίστως στον καθρέπτη σας και μετά σε όλους αυτούς που περιμένουν κάτι από εσάς; Πολύ φοβάμαι, όμως, ότι κι εκεί το είδωλο θα έχει παραιτηθεί...
Β. Καρ.