Ενώνοντας όλα τα κομμάτια του παζλ που συνέθεσαν το θέμα για το κυκλοφοριακό στέκομαι σε μια απορία που μου δημιουργήθηκε και την καταθέτω. Ο πλέον αρμόδιος για να μιλήσει τεχνοκρατικά για την επιτυχία της ελεγχόμενης στάθμευσης είναι ο μελετητής. Ο κ. Βόσκογλου λοιπόν υποστηρίζει ότι αυτή θα εξαρτηθεί αποκλειστικά και μόνο από την αστυνόμευση. Από το πόσο δηλαδή ο δήμος θα πιέσει τα δικά του όργανα να οργώσουν τους δρόμους της πόλης και να ελέγχουν, με τα γνωστά συνεπακόλουθα. Πάει αυτό.

Όταν μιλάμε για κυκλοφοριακό και ψάχνουμε τις αιτίες η βασικότερη στην οποία στεκόμαστε είναι το διπλοπαρκάρισμα, σύμφωνα και με τα όσα λένε επίσης οι ειδικοί. Εάν, δηλαδή, δεν υπήρχαν αυτά τα αυτοκίνητα τότε το ζήτημα δεν θα υφίσταται, τουλάχιστον στο βαθμό που το αντιμετωπίζουμε σήμερα. Πάει κι αυτό.

Ιδού και η απορία: Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι τα ίδια όργανα ελέγχου που σήμερα δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την απαγόρευση του διπλοπαρκαρτίσματος, σε λίγο καιρό θα γίνουν άσσοι στην τήρηση της ελεγχόμενης στάθμευσης γράφοντος στο κοντέρ τους πολύ περισσότερα χιλιόμετρα ποδαρόδρομου;
Β. Καρ.