Τα παζάρια πέρασαν και για φέτος, η εικόνα τους δεν μπορούμε να πούμε κιόλας ότι άλλαξε, οπότε για μια ακόμη χρονιά... μία από τα ίδια. Όχι ότι έτρεφα και πολλές ελπίδες για κάτι το διαφορετικό, αλλά είναι γεγονός ότι κάπου αρχίζει να κουράζει η εμμονή κάποιων να μη θέλουν να τολμήσουν, αυτό το άλλο,. Το μόνο που ήταν αλλιώτικο ετούτη τη χρονιά, ήταν οι φωνές διαμαρτυρίας που σχεδόν... δεν υπήρξαν, όπως είμαι σίγουρος ότι δεν θα υπάρχουν ούτε και του χρόνου.

Ο λόγος φυσικά που μπορώ και προδικάζω τα μελλούμενα δεν είναι άλλος από τη χρονική συγκυρία των επόμενων παζαριών. Πάνω στις δημοτικές εκλογές πέφτουν, οπότε καταλαβαίνετε ότι είναι λίγο δύσκολο να ψαχτεί και πολύ η υπόθεση, αφού η ατζέντα εκείνες τις ημέρες θα έχει άλλα.
Κατά μίαν έννοια θα μπορούσε κάποιος και πάλι για... “παζάρια” να μιλήσει, αφού ως γνωστόν αυτά δεν λείπουν στον δρόμο προς την κάλπη. Άσε που μερικές φορές αποδεικνύονται και πολύτιμα, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν βγάλει δημάρχους.

Έλα μου, όμως, που αυτή η παρομοίωση έχει κι άλλες κοινές παραμέτρους. Για τις καλύτερες τιμές προτιμά ο κόσμος τα παζάρια, τα κανονικά εννοώ, και για να μιλήσω με τη γλώσσα της αγορά για την έκπτωσή τους. Μήπως και στα κοινά μας, όμως, δεν συμβαίνει μία από τα ίδια; Πόσες φορές, άλλωστε, δεν είδαμε τον κόσμος να κάνει “εκπτώσεις” ρίχνοντας το φάκελό του; Και το γαϊτανάκι αυτής της λογικής συνεχίζεται, βέβαια, αφού οι ομοιότητες δεν σταματούν εδώ.  Φτηνά προϊόντα συνεπάγεται και πολλά ελαττώματα, κάτι που ισχύει και στις δύο περιπτώσεις. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον να έχει εφαρμογή και κάτι άλλο. Ποιιο είναι αυτό; Το ότι το φθηνό δεν αντέχει και για πολύ...  
Β. Καρ.