Κομβικής σημασίας αυτές οι εκλογές, καθώς για πρώτη φορά η Ναυπακτία θα αποτελέσει ένα σώμα, με ότι συνεπάγεται αυτό, κομβικές θα πω κι εγώ, μόνο που ο λόγος δεν είναι ακριβώς αυτός.
Στην κάλπη της 7ης Νοεμβρίου θα διεκδικήσουν την ψήφο μας αρκετοί από τους λεγόμενους “αυτοδιοικητικούς της παλιάς φουρνιάς”, και όπως όλα δείχνουν, και είναι πολλά θέλω να πιστεύω, αυτή θα είναι και η τελευταία τους φορά.
Με δεδομένη τη φθορά τους από το χρόνο, και τα καμώματά τους όλα αυτά τα χρόνια, κάπου εδώ διαισθάνομαι ότι θα παιχτεί το κύκνειο άσμα τους. Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα ότι στην ίδια κατηγορία με αυτούς ανήκουν και μια σειρά ακόμα από άλλα στελέχη της γενιάς τους που δεν βρήκαν τον τρόπο να παρεισφρήσουν και πάλι στα ψηφοδέλτιά που θα πάρουμε στα χέρια μας, τότε έχω την εντύπωση ότι αυτές οι εκλογές θα είναι οι τελευταίες που μοιάζουν, σε επίπεδο προσώπων, τόσο πολύ με τις προηγούμενες.
Επειδή βέβαια ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με δαύτους, κρατάω μια πισινή, αλλά όλα, τουλάχιστον για την ώρα, προς τα εκεί συνηγορούν.
“Και μετά τι;”, είναι το ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό με τις παραπάνω σκέψεις, κι οφείλω να ομολογήσω ότι απάντηση δεν έχω. Και δεν την έχω γιατί πολύ απλά από το θρόνιασμα των παλαιών, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν στενός ο χώρος για να αναδειχθεί κάτι το νέο.
Θα γίνει τώρα; Δεν ξέρω πώς, αλλά θα γίνει. Μοιραία βέβαια, αλλά θα γίνει. Ας ελπίσουμε, βέβαια, ότι οι γνωστοί σωλήνες, κομματικοί και συμφερόντων, που μας διοχετεύουν την πλειοψηφία των στελεχών, αυτή τη φορά είναι βουλωμένοι. Πώς θα γίνει αυτό; Την απάντηση μόνο υγιείς ομάδες ενεργών πολιτών μπορεί να τη δώσουν, οπότε ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.
Β. Καρ.
Στην κάλπη της 7ης Νοεμβρίου θα διεκδικήσουν την ψήφο μας αρκετοί από τους λεγόμενους “αυτοδιοικητικούς της παλιάς φουρνιάς”, και όπως όλα δείχνουν, και είναι πολλά θέλω να πιστεύω, αυτή θα είναι και η τελευταία τους φορά.
Με δεδομένη τη φθορά τους από το χρόνο, και τα καμώματά τους όλα αυτά τα χρόνια, κάπου εδώ διαισθάνομαι ότι θα παιχτεί το κύκνειο άσμα τους. Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα ότι στην ίδια κατηγορία με αυτούς ανήκουν και μια σειρά ακόμα από άλλα στελέχη της γενιάς τους που δεν βρήκαν τον τρόπο να παρεισφρήσουν και πάλι στα ψηφοδέλτιά που θα πάρουμε στα χέρια μας, τότε έχω την εντύπωση ότι αυτές οι εκλογές θα είναι οι τελευταίες που μοιάζουν, σε επίπεδο προσώπων, τόσο πολύ με τις προηγούμενες.
Επειδή βέβαια ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με δαύτους, κρατάω μια πισινή, αλλά όλα, τουλάχιστον για την ώρα, προς τα εκεί συνηγορούν.
“Και μετά τι;”, είναι το ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό με τις παραπάνω σκέψεις, κι οφείλω να ομολογήσω ότι απάντηση δεν έχω. Και δεν την έχω γιατί πολύ απλά από το θρόνιασμα των παλαιών, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν στενός ο χώρος για να αναδειχθεί κάτι το νέο.
Θα γίνει τώρα; Δεν ξέρω πώς, αλλά θα γίνει. Μοιραία βέβαια, αλλά θα γίνει. Ας ελπίσουμε, βέβαια, ότι οι γνωστοί σωλήνες, κομματικοί και συμφερόντων, που μας διοχετεύουν την πλειοψηφία των στελεχών, αυτή τη φορά είναι βουλωμένοι. Πώς θα γίνει αυτό; Την απάντηση μόνο υγιείς ομάδες ενεργών πολιτών μπορεί να τη δώσουν, οπότε ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.
Β. Καρ.
Αποφάσισα να σχολιάσω όχι μόνο το συκεκριμένο άρθρο, αλλά και μέσα από το συγκεκριμένο ισότοπο, αφού εκτιμώ ότι πληρεί τις "προδιαγραφές" σοβαρότητας που θέτω στον εαυτό μου πρώτα. Φυσικά κανείς μας δεν μπορεί να διεκδικήσει την απόλυτη αντικειμενικότητα, αφού όλοι λίγο πολύ έχουμε κάνει τις επιλογές μας -όπως εξάλλου και ο κ. Καρανικόλας με την κίνηση πολιτών- και τις υπερασπιζόμαστε, αλλά μετράει πρωτίστως η ποιότητα των ανθρώπων και ο τρόπος που πολιτεύονται. Επί της ουσίας λοιπόν θέλω να συμφωνήσω με την διαπίστωση του κ. Καρανικόλα ότι πρόσωπα που συνέθεταν ένα μάλλον απαξιωμένο σκηνικό της πολιτικής ζωής του τόπου στο παρελθόν δείχνουν να μπαίνουν στο περιθώριο.
Αυτή είναι θετική εξέλιξη. Σημαντικότερο όμως δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά οι νοοτροπίες που ταλαιπωρούν χρόνια τον τόπο. Αυτές είναι που πρέπει να αποτελέσουν οριστικά παρελθόν. Δύσκολο όχι ακατόρθωτο. Απαιτεί δουλειά σκληρή από όλους μας. Ένα δεύτερο που θέλω να επισημάνω είναι ότι πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, ώστε να μην ισοπεδώνουμε τους πάντες και τα πάντα. Πολλές φορές γίνονται κουβέντες απαξιωτικές για ανθρώπους που συμμετέχουν στα κοινά και που όμως δεν είναι όλοι "λαμόγια", με βάση κουβέντες του καφενείου. Επίσης κριτική ασκείται κυρίως από ανθρώπους που αποφεύγουν επιμελώς να εκτεθούν οι ίδιοι στην κριτική με την συμμετοχή τους. Είναι εύκολο αυτό, αλλά ο τόπος χρειάζεται την ενεργή συμμετοχή όλων. Αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη προσφορά όλων μας και όχι η συμβολή στο κλίμα γενικής απαξίωσης και ευτελισμού της πολιτικής συλλήβδην, η οποία στην σωστή της έκφανση αποτελεί την πεμπτουσία και τον πυρήνα αυτού που ονομάζουμε πολίτη.
Φιλικά, Νάσος Βούλγαρης.