Για τα “καλέσματα” εν όψει των εκλογών, έγραφα την προηγούμενη εβδομάδα, τα οποία φυσικά αποσκοπούν στο “γάμο”, χωρίς, όμως, πάντα να είναι αγνές οι προθέσεις.
“Ως γνωστόν, δεν είναι λίγοι αυτοί που πάνε σε αυτού του είδους τις “κοινωνικές υποχρεώσεις” μόνο για το “γλέντι” που ακολουθεί, κι όχι για την ουσία του, δηλαδή για το “μυστήριο” που ενώνει τους δύο, σε σάρκα μία”, ανέφερα συγκεκριμένα, και για να το κάνω πιο λιανά εννοούσα τη μάσα, χωρίς μάλιστα εισαγωγικά το μάσα, αφού η έννοια ανταποκρίνεται επακριβώς στην πραγματικότητα και το πως στήνονται στην πλειοψηφία τους οι μηχανισμοί των εκλογών.
Δεν πέρασε λοιπόν ούτε μία εβδομάδα και όπως μαθαίνω τα γεγονότα με επιβεβαίωσαν πλήρως, μόνο που αυτή τη φορά ο γάμος ήταν πραγματικός. Ως γνωστόν συνηθίζεται το ζεύγος να δέχεται τα δώρα του εκείνη την ημέρα, μόνο που στην περίπτωσή μας, ένα εξ αυτών ήταν λίγο έξω απ τα συνηθισμένα. Πιο μεγάλο, σε αξία, αν και βαλμένο μέσα σε ένα μικρό φακελάκι. 
Ανοιχτοχέρης ο καλεσμένος, χαρούμενο το ζεύγος, και έζησαν αυτοί καλά, κι ο δωρητής καλύτερα, αφού... όπως και να το κάνουμε το σκοπό του τον πέτυχε.
Β .Καρ.