Είναι μεσημέρι Δευτέρας. Τα νέα από την Ιπποκράτους είναι ανέλπιστα, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, παρ' όλα αυτά, όμως, το χρίσμα είναι γεγονός. Και το όνομα αυτού: Γιάννης Νταουσάνης.
Η Ναυπακτία, καθώς έπεφτε το σούρουπο, φωταγωγήθηκε απ' άκρη σ' άκρη, χαρές και πανηγύρια, γλέντια και χοροί απλώθηκαν παντού. Όπου κι αν κοιτούσες, έβλεπες χαρούμενα πρόσωπα. Ο προβληματισμός των προηγούμενων ημερών ήταν πλέον παρελθόν. Ο δρόμος για τη μεγάλη νίκη, ό,τι εννοεί ο καθένας νίκη, ανοίχτηκε διάπλατα.
“Μα καλά, τόση χαρά για τον Νταουσάνη”, απόρησα χαμηλόφωνα, αλλά δεν έδωσα και μεγάλη σημασία στον προβληματισμό, καθώς, ως γνωστόν, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, που συνάμα είναι και ψηφοφόρος.
Έφτασα στο γραφικό μας λιμάνι. Γύρισα το βλέμμα μου προς το κάστρο και οι απορίες μου λύθηκαν με μιας. Ένας κύκλος ανθρώπων χόρευε στους ρυθμούς της μουσικής, και δώσ' του τα τραγούδια... και δώσ' του τα ποτά. 
Κι από πάνω τους μια μεγάλη ταμπέλα που έγραφε:
“Η οργανωτική επιτροπή των εκδηλώσεων: Θανάσης Παπαθανάσης, Γιάννης Μπουλές, Κώστας Κονίδας και Κώστας Καρακώστας”.
B. Kαρ.