Η ιδιομορφία του Δήμου Χάλκειας είναι δεδομένη και φυσική απόρροια του εσφαλμένου διοικητικού διαχωρισμού: Οι δημότες της Χάλκειας “πατούν” σε δύο γειτονικά αστικά κέντρα. Οι μεν “ανατολικοί” (Καλαβρούζα, Γαβρολίμνη, Τρίκορφο, Βασιλική) έχουν κοινωνοικονομικούς και όχι μόνο δεσμούς με τη Ναύπακτο, ενώ οι “δυτικοί” (Γαλατάς, Περιθώρι) διατηρούν αντίστοιχες σχέσεις με το Μεσολόγγι.

Θα περίμενε κανείς πως μια νέα διοικητική μεταρρύθμιση θα έλυνε τέτοια γνωστά και αποδεκτά απ' όλους ζητήματα, όμως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Οι Δήμοι, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, δεν μπορούν να διασπαστούν, μας έχει πει ο Ραγκούσης...

Ο “Καλλικράτης” είναι “λίγος”. Το έχουμε ξαναπεί.

Ακόμη “λιγότερος” ο Δήμος Ναυπάκτου, που, για άλλη μια φορά, προτιμά το ρόλο του θεατή, την ώρα που το Μεσολόγγι έχει πάρει σαφή θέση στα χαρακώματα υπέρ των Γαλατιανών.
“Βγάλτε τα πέρα μόνοι σας”, λέει, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Παπαθανάσης στους “ανατολικούς”, που δικαίως θεωρούν τους εαυτούς τους κομμάτι της Ναυπακτίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο δήμαρχος, σε σοβαρά ζητήματα, διατηρεί ρόλο θεατή, και χωρίς να θέλουμε να τον στεναχωρήσουμε, έχουμε την διαίσθηση ότι στο νέο τοπίο, αυτό του Δήμου Ναυπακτίας, οι πολίτες θα του τον δώσουν έτσι κι αλλιώς αυτόν τον ρόλο θεατή με την ψήφο τους...