Αν υπάρχει κάτι το οποίο θα πρέπει να αναδειχθεί ως μείζον θέμα από τα όσα προέκυψαν από τη συνεδρίαση του Συνδέσμου, αυτό είναι το πού πήγαιναν όλα αυτά τα χρόνια τα χρήματα που έδινε ο Ναυπακτιακός λαός, ο οποίος και πλήρωνε τους λογαριασμούς του.
Με δεδομένο ότι αυτά είναι ανταποδοτικά, η διαδρομή θα έπρεπε να είναι μονόδρομος. Από την είσοδό τους στα ταμεία του δήμου, δηλαδή, η έξοδος θα ήταν, ή μάλλον θα έπρεπε να ήταν, μόνο μία. Κάτι που όμως, όπως διαπιστώνουμε εκ του αποτελέσματος, δεν συνέβη. Την εξήγηση του φαινομένου κάποιος θα πρέπει να μας τη δώσει, και οι πλέον αρμόδιοι γι' αυτό είναι κυρίως οι πολιτικοί προϊστάμενοι, οι οποίοι φαντάζομαι ότι γνώριζαν αλλά στην πράξη δεν έκαναν τίποτα.
Πού πήγαιναν τα χρήματα λοιπόν; Η απάντηση, βέβαια, είναι προφανής. Για να βουλώσουμε άλλες τρύπες τα χρησιμοποιούσαμε, μόνο που με τις τόσες τρύπες που είχαμε ανοίξει, από ένα σημείο και μετά, χάθηκε ο μπούσουλας, και μείναμε εν τέλει... μόνοι με αυτές.
Καλό βούλωμα, λοιπόν, κι ο Θεός βοηθός.

ΥΓ: Σηκώνοντας το κεφάλι προς τον ουρανό για να θαυμάσει το... έργο του, τα βεγγαλικά δηλαδή, δυστυχώς δεν έβλεπε τις τρύπες που αναφέραμε πιο πάνω. Αποτέλεσμα; Ο Ναυπακτιακός λαός απλά τον έσπρωξε μέσα τους.
Β. Καρ.