Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις. Ο λόγος για μια εκδήλωση που έλαβε χώρα την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα, στο κτήριο της Παλαιάς Βουλής, προς τιμήν των οκτώ πρωθυπουργών, που στην διάρκεια του Ελληνικού κράτους ανέδειξε η Αιτωλοακαρνανία: Χαρίλαος Τρικούπης, Επ. Δεληγιώργης, Σπυρίδων Τρικούπης, Ζηνόβιος Βάλβης, Δημήτριος Βάλβης, Νικόλαος Στράτος, Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός και τελευταίος χρονολογικά ο δικός μας Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας.

Κάποιας ένωσης Αιτωλοακαρνάνων της Αθήνας η πρωτοβουλία, και όπως ήταν φυσικό, όπου γάμος και χαρά, ο Παπαθανάσης πρώτος, ο οποίος, εκτός του ότι χαμογελούσε όταν έβλεπε φωτογραφική μηχανή, “μίλησε” για το έργο και τη δράση του Νόβα. Σύμφωνα με το σχετικό δελτίο του Δήμου, είπε τα εξής: “Αναμφίβολα πρόκειται για μία σημαντική προσωπικότητα. Το έργο και η δράση του Γεωργίου Αθανασιάδη-Νόβα αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για όλους μας. Καταδεικνύει, επίσης, πως ο τόπος μας οφείλει να προχωρήσει δυναμικά μπροστά. Και τις δυνατότητες διαθέτει, αλλά και τους ανθρώπους”.

Ας ξεπεράσουμε το γεγονός ότι με την τελευταία πρόταση της βαρυσήμαντης αυτής ανάλυσης του έργου του Νόβα, ο Παπαθανάσης φωτογραφίζει πονηρά τον εαυτό του, λέγοντας ότι ο τόπος “διαθέτει ανθρώπους”, και ας ασχοληθούμε λίγο με την πολιτική παρακαταθήκη που φαίνεται να του έχει αφήσει το έργο και η δράση του πρώην πρωθυπουργού. Τον πολιτικό Νόβα τον θυμούνται για μια ιδιαίτερα σκοτεινή περίοδο της Ελληνικής Ιστορίας, που οδήγησε στη χούντα. Στις 15 Ιουλίου του 1965, μεσούσης της πολιτειακής κρίσης που προέκυψε από τη διαμάχη μεταξύ Γεωργίου Παπανδρέου και βασιλιά Κωνσταντίνου, ο Γεώργιος Αθανασιάδης-Νόβας διορίστηκε απ' το βασιλιά πρωθυπουργός, πριν καν την παραίτηση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Στιγματίστηκε, έτσι, ως ο πρώτος πρωθυπουργός της αποστασίας. Η κυβέρνησή του απέτυχε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και παραιτήθηκε 20 ημέρες αργότερα, στις 4 Αυγούστου.

Ως άνθρωπος δεν πρέπει να ήταν κακός, με την απλοϊκή σημασία του όρου. Ίσα-ίσα, μας άφησε και την περιουσία του (ΞΕΝΙΑ), που σήμερα προσπαθούμε να ξεφορτωθούμε. Ωστόσο, η πολιτική του στάση δεν νομίζω ότι αποτελεί παρακαταθήκη για κανέναν. Πλην του δημάρχου μας, που δηλώνει ότι η παρακαταθήκη αυτή “καταδεικνύει πως ο τόπος μας οφείλει να προχωρήσει δυναμικά μπροστά”.
Μπρος γκρεμός, δήμαρχε, κρατήσου!

Α.Σ.