Η απουσία του πολιτικού υποκειμένου ΙΙ

0

Με αφορμή την αναφορά μου στη “χωριάτικη” νοοτροπία, με την οποία στήθηκε η πλειοψηφία των ψηφοδελτίων σε αυτές τις εκλογές, και, κατ’ επέκταση, στην απουσία του πολιτικού υποκειμένου, έλαβα το ακόλουθο μήνυμα από φίλο αναγνώστη:
Η παρατήρησή σου, Βαγγέλη, για την απουσία του πολιτικού με βρίσκει σύμφωνο. Κι αυτό, γιατί είναι αρκετοί πλέον οι συντοπίτες που μετέχουν του δημόσιου βίου με έναν τρόπο ακατανόητο ή, αν όχι ακατανόητο, οπωσδήποτε διαφορετικό από αυτόν που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε.
Για να γίνουμε πιο σαφείς.
Υπάρχουν πολλοί από εμάς που δεν δρουν προτάσσοντας ένα σύνολο ιδεών, ένα αξιακό σύστημα, ή ακόμη την εμμονή και προσήλωσή τους στα κομματικά λάβαρα, αλλά, αντιθέτως, φαίνεται να κολυμπούν σε ένα ιδιότυπο πολιτικό κενό, όπου περισσεύει το συναίσθημα και απουσιάζει παντελώς η πολιτική.
Πολίτες του θυμού  -  ή μάλλον της συγκίνησης, σύμφωνα με την τυπολογία γνωστού θεωρητικού.
Πώς, διαφορετικά, θα μπορούσε κάποιος να εξηγήσει τις αναπάντεχες, «τυφλές» και ενίοτε αλλοπρόσαλλες μετακινήσεις ψηφοφόρων και υποψηφίων, παρά μέσα από μια ψυχική στάση συμπάθεια και αντιπάθειας, θυμού και τιμωρίας, έλξης και απώθησης - γενικότερα, ενός θυμικού υπερδιεγερμένου και χαοτικού, που τείνει να στείλει την πολιτική στον κάλαθο των αχρήστων, μηδενίζοντας συνάμα το ενδιαφέρον για την res publica.
Υποψιάζομαι ότι, πλέον, όλο και περισσότεροι από εμάς διαπιστώνουν μια ατμόσφαιρα
συνοπτικής απόρριψης χωρίς πολιτικές αναφορές, αποτέλεσμα μιας ξέχειλης μνησικακίας.
Και ίσως, παρά τη δυσκολία που ενυπάρχει σε κάθε απόπειρα πολιτικής ταξινόμησης, πρέπει να δεχτούμε ότι στην παρούσα συγκυρία, οι «δημοκράτες της συγκίνησης» φαίνεται να διεκδικούν ρόλο βασικής συνιστώσας του πολιτικού πράττειν στην πόλη μας.
Φτάνει να  παρατηρήσει κανείς προσεκτικά το πολιτικό σκηνικό, όπου είναι ευδιάκριτη η πρακτική που έρχεται ως συνέπεια του: “Ο φίλος του εχθρού μου είναι εχθρός μου και ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου”.
Ή, για να είμαστε δίκαιοι, καθώς οι συνδυασμοί είναι περισσότεροι των δυο:
“Φίλος μπορεί να είναι τόσο ο φίλος του φίλου, όσο και ο εχθρός του εχθρού.
Εχθρός μπορεί να είναι τόσο ο εχθρός του φίλου, όσο και ο φίλος του εχθρού”.

Αναλυτικός όσο δεν παίρνει ο αναγνώστης, έστω και σε μερικές μόλις γραμμές, παρουσιάζει με μεγάλη ευκρίνεια τα όσα ακατανόητα ζούμε εδώ και μερικούς μήνες στην περιοχή μας. Σημάδια των καιρών ή όχι τα παραπάνω, δεν μπορώ να το ξέρω.
Αυτό που ξέρω, πάντως, σχεδόν με βεβαιότητα, αγαπητέ αναγνώστη, είναι ότι δεν έχουμε πιάσει ακόμα πάτο στο βαρέλι. Το γιατί, είναι αντικείμενο επόμενης συζήτησης, καθώς για εμένα εδώ εντοπίζεται και το μεγαλύτερο στοίχημα για την επομένη των εκλογών. Και, δυστυχώς, οι όροι δεν είναι υπέρ μας, εξ ου κι ο πάτος άπατος. 
Β. Καρ.

Ράμπο: Η πρώτη ψήφος

0

Κάποτε υπήρχε ένας Ράμπο. Ο γνωστός, από την ομώνυμη ταινία, που τον υποδύθηκε ο Σιλβέστερ Σταλόνε, ο μαχητής που τα βάζει με όλους, εάν το επιβάλλει η περίσταση, και που στο τέλος πάντα κερδίζει.
Ορμώμενο από την επιτυχία του έργου, το ελληνικό κράτος επινόησε τους δικούς του μαχητές, βγάζοντάς τους στο σεργιάνι για την πάταξη της διαφθοράς, του εγκλήματος κι όλων των άλλων κακών που συμβαίνουν γύρω μας. Οι “Ράμπο της Εφορίας”, οι “Ράμπο της Αντιτρομοκρατικής”, οι “Ράμπο της γειτονιάς”, είναι μερικά μόλις από τα παραδείγματα αυτών των επινοήσεων. Προσφάτως, όμως, είχαμε την μετεξέλιξη κάποιων από αυτούς. 
Εν όψει εκλογών, που λέτε, έκαναν την εμφάνισή τους και μερικοί ανάλογοι Ράμπο, όχι με εντολή του κράτους αυτή τη φορά(;), οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι τη δύναμή τους, άρχισαν να προσεγγίζουν κόσμο, με στόχο φυσικά -τι άλλο- την ψήφο του. Κι αν στην ταινία ο Ράμπο ήταν ο καλός της υπόθεσης, εδώ δεν μιλάμε για κάτι ανάλογο, αφού οι μαχητές μάλλον δεν χρησιμοποιούν θεμιτά “όπλα” για να πετύχουν τον σκοπό τους.
Για την ώρα, να ξέρουν μόνο ότι είναι γνωστοί, κι ότι αν συνεχίσουν πλησιάζει η ώρα να τους μάθει κι ο κόσμος. Τόσο για το ποιοι είναι, όσο και για το ποιος είναι ο ρόλος τους. 
Β. Καρ.  

Στραβά αρμενίζουμε

0

Μέσα σε ενάμιση χρόνο, ο δήμος κατάφερε να γεμίσει ένα ολόκληρο κοντέινερ με ανακυκλώσιμες ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές. Από την άλλη, ο ΣΚΑΪ 100,3 με τον Lepanto 100,4, μέσα σε μόλις έξι ώρες, το πρωί του Σαββάτου, συγκέντρωσαν τη διπλάσια ποσότητα, δίνοντας την πιο τρανταχτή απάντηση στο δίλημμα: Ή στραβός είναι ο γιαλός, ή στραβά αρμενίζουμε.
Μια χαρά είναι ο γιαλός, λάδι η θάλασσα, κύριοι της δημοτικής αρχής, για να πάει καλά το καράβι μας, αφού ο κόσμος αποδεικνύεται ότι θέλει (έτσι γενικά αυτό). Τι να το κάνεις όμως; Όταν στραβά αρμενίζεις, είναι σίγουρο ότι στον προορισμό δεν θα φτάσεις ποτέ.
Β. Καρ. 

Ανάγκη

0

Μια γωνιά της Αιτωλοακαρνανίας η Ναύπακτος, χρόνια τώρα, μάλλον χαμένη κάπου στο δίπολο Αγρίνιο Μεσολόγγι ήταν. 
Ναυπάκτιο βουλευτή έχουμε να δούμε κάτι δεκαετίες, ενώ και σε νομαρχιακό επίπεδο δεν ήμασταν ποτέ και στα πολύ πάνω μας. 
Τώρα με τις Περιφέρειες, τα πράγματα αναμένεται να είναι ακόμη δυσκολότερα, καθώς οι Ναυπάκτιοι που συμμετέχουν στα αντίστοιχα ψηφοδέλτια πρέπει να αναμετρηθούν με συνυποψηφίους τους που απευθύνονται σε πολύ μεγαλύτερες δεξαμενές ψήφων. Και καλό θα ήταν να ξεκινούσαν με μια καλή προίκα από τη Ναυπακτία. 
Δεν είναι θέμα τοπικισμού. Δεν υποστηρίζω δηλαδή ότι επειδή κάποιος είναι Ναυπάκτιος είναι απαραίτητα και καλύτερος από κάποιον Αγριώτη. Μπορεί να είναι και “φελλός” και να βλάψει παρά να ωφελήσει τη Ναυπακτία μια ενδεχόμενη παρουσία του ως περιφερειακός σύμβουλος. Ωστόσο, υπάρχουν σε όλα τα ψηφοδέλτια Ναυπάκτιοι, έχετε επιλογές και καλό θα είναι η ήδη ανίσχυρη φωνή της Ναυπακτίας στα κέντρα λήψης αποφάσεων να μην σβήσει εντελώς. Την έχουμε ανάγκη.
Α.Σ.

Προς Γιάννη Μπουλέ.

0

Αγαπητέ Γιάννη, αν μπορείς μάζεψε αυτούς που έχουν ξαμοληθεί με μοναδικό τους σκοπό να μας πείσουν ότι τρώμε κουτόχορτο. Το ότι μια ξαφνική πρωία, ημέρα Τρίτη ήταν αν θυμάμαι καλά, ξύπνησε ο Νταουσάνης με την παρέα του και σου άπλωσαν το χέρι, και ενώ εσείς δεν ξέρατε τίποτα γι αυτό αποδεχθήκατε την ίδια ημέρα το συμπεθεριό, πολύ απλά δεν μας πείθει.
Πες τους σε παρακαλώ, τουλάχιστον στις κατ' ιδίαν συζητήσεις που κάνουμε, να μην μιλούν για πολιτικές συμφωνίες πάνω σε αρχές και προγράμματα, αφού αυτά δεν αναλύονται στη μία ώρα χαριεντρισμάτων, παρουσία μάλιστα και των καμερών.
Ο λόγος της συμφωνίας είναι γνωστός, κι όσοι δεν τον ομολογούν, τουλάχιστον σε εμάς που καταλαβαίνουμε δυο βασικά πράγματα, κακό σου κάνουν. Κουκιά σου φέραν αγαπητέ Γιάννη, και τα κουκιά αν θέλεις να γίνεις δήμαρχος δεν τα διώχνεις. Πολύ περισσότερο δε, όταν υπάρχει ο φόβος να τα πάρει ο αντίπαλός σου.
Πες τους, λοιπόν, να μην μας λένε καλύτερα τίποτα, αν έχουν την καλοσύνη, γιατί και η κοροϊδία έχει τα όριά της. Στο ξαναλέω το γιατί. Γιατί έτσι σου κάνουν κακό, και δεν είναι ώρα για να φτιάχνεις νέες αντιπάθειες.
Με κάθε εκτίμηση τα παραπάνω προς το πρόσωπό σου αγαπητέ Γιάννη, γιατί συνεχίζω να σε θεωρώ μια καλή περίπτωση για να διοικήσεις το νέο δήμο. Απλά μη φθείρεσαι άλλο, γιατί αν σε πάρει ο κατήφορος, είναι δύσκολος ο σταματημός.
Β. Καρ.  

Ε όχι και να σωπάσουμε

0

Αν υπάρχει μία φράση που έχω ακούσει περισσότερο από κάθε άλλη τις τελευταίες εβδομάδες, και η οποία προέρχεται από ανθρώπους που στηρίζουν τον Γιάννη Μπουλέ, είναι η εξής: “Στόχος μας είναι να αλλάξει χέρια ο δήμος, και δεν θα πρέπει να το ξεχνάμε αυτό”.
Αφορμή γι αυτή είναι η δημόσια κριτική μου απέναντι στην Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση Ναυπακτίας για κάποιες από τις κινήσεις που έχει κάνει κατά το προεκλογικό χρονικό διάστημα.
Είμαι από αυτούς που δήλωναν και συνεχίζουν να δηλώνουν δημοσίως ότι η νέα δημοτική αρχή δεν πρέπει να είναι σε καμία περίπτωση η σημερινή του δήμου Ναυπάκτου. Αυτό όμως, από την άλλη,  τι σημαίνει ρε αδέρφια; Ότι πρέπει να κλείσουμε τα μάτια, και κατ επέκταση τα στόματά μας, σε όσα συμβαίνουν γύρω μας, και τα οποία μας βρίσκουν να διαφωνούμε;
Για να μη τα ισοπεδώνουμε κι όλα, δηλαδή, μάλλον θα πρέπει να δεχθείτε ότι υπάρχουν κι άνθρωποι που το δόγμα “ο σκοπός αγιάζει τα μέσα”, δεν το έχουν ως κανόνα ζωής.   
Β. Καρ.

Λάθος δρόμος

0

Έχασε το δρόμο ένα γκρέιντερ και το κάναμε θέμα. εκεί στην Αποδοτία. Μεγάλες οι ευθύνες του δημάρχου, αν ευσταθούν οι καταγγελίες, αλλά όχι γι αυτά που του προσάπτουν.
Στην ελλειπή σήμανση εντοπίζω το πρόβλημα εγώ, αποτέλεσμα της οποία, μάλλον, θα ήταν το ξεστράτισμα του μηχανήματος.
Έτσι θα εξηγείται και ο λάθος δρόμος του Κοτρωνιά, που αλλού εκίνησε να πάει... κι άλλου τελικά κατέληξε. Ρωτώντας παν στην πόλη, αγαπητέ Θωμά, αλλά εσύ εκεί... του κεφαλιού σου.
B.Kαρ.

Χωριάτες, με την κακή έννοια

0

Για την απουσία πολιτικού υποκειμένου σε αυτές τις εκλογές έγραφα την προηγούμενη εβδομάδα, και σήμερα έχω να επισημάνω ένα ακόμα στοιχείο, το οποίο έχει περιβάλλει ένα πολύ μεγάλο τμήμα, τόσο του εκλογικού σώματος, όσο και των πάσης φύσεως υποψηφίων. Η προηγούμενη, μάλιστα, παρατήρηση έρχεται ως συνέπεια αυτής που θα αναφερθώ σήμερα, και αποδεικνύει το πώς, κατ’ εμέ τουλάχιστον, το είδος μας ως πολιτικά όντα, αντί να εξελίσσεται, γυρνά όλο και πιο πίσω.
Βασική παράμετρος γύρω από την οποία στήνεται το σκηνικό αυτών των εκλογών είναι ο χωρισμός των ομάδων σε στρατόπεδα, τα οποία αντιμάχονται όχι για προγράμματα και θέσεις, αλλά για την εκδίκηση και το γινάτι. Κάτι τέτοιο, βέβαια, συνέβαινε και παλαιότερα, αλλά αυτή τη φορά το κακό έχει παραγίνει, αφού οι προσωπικές ίντριγκες στελεχώνουν το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοδελτίων, “φτιάχνοντας ετερόφωτους συνδυασμούς”, όπως χαρακτηριστικά παρατήρησε ένας φίλος. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Οι εξαιρέσεις, βέβαια, φυσικά και υπάρχουν, αλλά δυστυχώς είναι εξαιρέσεις, οπότε...
Αν τώρα θέλετε να σας εξηγήσω και το τι ακριβώς εννοούσα με το ότι “δεν εξελισσόμαστε ως πολιτικά όντα”, πολύ απλά θα σας θυμίσω ότι η παραπάνω διαδραστικότητα ελάμβανε χώρα μέχρι σήμερα ως κανόνας στα χωριά. Το “πού πάει ο τάδε(;), εγώ θα πάω απέναντι για να του μπω στο μάτι...”, ως πολιτική φιλοσοφία, ήταν ο μπούσουλας της “χωριάτικης νοοτροπίας”, η οποία ήρθε σήμερα εν έτει 2010 να γίνει φύση και των “πολιτισμένων”.
“Χωριάτες” είμαστε, λοιπόν, αναγνώστες μου, με την κακή έννοια του όρου, για να μην παρεξηγούμαι, όσο κι αν δεν μας αρέσει. Όσα αρώματα κι αν βάλουμε, η δυσοσμία μας θα υπάρχει από κάτω, και εύκολα ή δύσκολα πάλι θα μας ζώσει. Το πότε θα μας πνίξει δεν ξέρω, αν δεν μας έχει ήδη πνίξει...
Β. Καρ. 

Κι άλλη δικαίωση για τον Καζαμία

0

Είμαστε πολύ μπροστά και το παραδέχομαι!!! Για μία ακόμα φορά, θα ανατρέξω στον Καζαμία του 2010 που δημοσιεύσαμε λίγο πριν την αυγή αυτού του χρόνου, και δώστε, παρακαλώ, βάση για το πώς πέσαμε μέσα και στα όσα συνέβησαν στο ΠΑΣΟΚ, με τους περιβάλλοντες χώρους φυσικά (βλέπε Μπουλές):
Ιούλιος
Η ψηφοφορία στο Ίντερνετ τελείωσε για τα χρίσματα του ΠΑΣΟΚ(...). Ο Κωνσταντόπουλος καταφέρνει να ξεπεράσει στη συνολική βαθμολογία τον Μπουλέ και να λάβει το χρίσμα(...). Ύστερα από πιέσεις που δέχεται από τον Λοβέρδο, τελικά δεν το αποδέχεται και αυτό καταλήγει στον πρώτο επιλαχόντα, τον Μπουλέ!!! (είπατε τίποτα; Έχει και συνέχεια)
Αύγουστος
Η προεκλογική μάχη φουντώνει, με χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Τα άπλυτα πολλών υποψηφίων βγαίνουν στη φόρα, ενώ άσχημη εντύπωση προκαλεί το γάριασμα κυρίως των ασπρόρουχων του Μπουλέ!!! (Τι σας θυμίζει η υπόθεση; Μήπως λίγο από Αιτωλική;)
Σεπτέμβριος
Ο Μπουλές έχει μπει για τα καλά στο πετσί του νεοπα-σώκου, γυρνώντας βουνά και λαγκάδια αγκαζέ με τον Γραμματέα της Τοπικής του κόμματος. Δεν έχουν αφήσει κοντοσούβλι για κοντοσούβλι, δείχνοντας, για μία ακόμα φορά, ότι το ΠΑΣΟΚ που όλοι αγαπήσαμε είναι και πάλι εδώ!!! (Κάποιοι το είδαν τότε ως τον μεγαλύτερο εφιάλτη τους, τώρα απλά το ζουν...)
Νοέμβριος
Λίγες ημέρες πριν τις εκλογές, και οι ελπίδες του ΠΑΣΟΚ για την ανακατάληψη του Δήμου Ναυπάκτου δείχνουν να ελαττώνονται, καθώς η Ζέφη Δημαδάμα, κατά την επίσκεψή της στην πόλη, δεν εκφράζει ανοικτά την στήριξή της στον Μπουλέ. Το πέρασμά της, μάλιστα, από τα πολιτικά γραφεία και των άλλων υποψηφίων γεμίζει με πολλά ερωτηματικά τον Γραμματέα της Τοπικής, ο οποίος της ζητά να καλύψει τα έξοδα για τις σόλες που χάλασε κατά το δικό της προεκλογικό αγώνα. Η Ζέφη αρνείται πεισματικά να αναλάβει αυτή την υποχρέωση και ο Γιώργος Ασημακόπουλος τη διαγράφει από τη λίστα του κινητού του. (Τέζα όλοι με τις προβλέψεις;)
Όπως σας είχαμε πει και τότε, για να φτάσουμε σε αυτό το επίπεδο ενόρασης αποσυρθήκαμε στο όρος Ριγάνι, και αφού αυτομαστιγωθήκαμε – για όλα όσα το 2009 αδίκως καταλογίσαμε σε αυτούς που με ανιδιοτέλεια και αίσθημα ευθύνης προσφέρουν στον τόπο- εν συνεχεία, πήραμε φτερό και  μελάνι και γράψαμε... Το αποτέλεσμα μας δικαιώνει. Γι’ αυτό κι εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ, για να λέμε την άποψή μας, σωστή ή λάθος, με γνώμονα πάντα ένα πράγμα: Να είναι η δική μας άποψη κι όχι αυτή που επιτάσσουν τα πάσης φύσεως συμφέροντα.
Β. Καρ.

Για να είμαστε δίκαιοι

0

Απλήρωτοι και πάλι οι εργαζόμενοι στο ΚΔΑΠ- ΜΕΑ, αλλά πού να ασχολούνται τώρα με αυτά εκεί στο δήμο. Ακέφαλη η εταιρεία, αφού κανείς δεν θέλει να κατηφορίσει κατά Ψανή μεριά, οπότε στο ΟΝ ο αυτόματος πιλότος κι όπου πάει το σκάφος. Το ότι, βέβαια, το σκαρί είναι προσαραγμένο προ πολλού πάνω σε ξέρα, δεν δείχνει να ενδιαφέρει τους άρχοντές μας, οι οποίοι προβλέπεται σύντομα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να το εγκαταλείπουν δια της ψήφου των πολιτών.
Σημαντική παρατήρηση προς εσάς, κύριε δήμαρχε. Όταν στο φυλλάδιο για το έργο σας αφιερώνετε χώρο για το έργο που παράγει το συγκεκριμένο πρόγραμμα στην κοινωνία, καλό θα ήταν να είστε λίγο πιο προνοητικός για όλους αυτούς που με την εργασία τους σας “έδωσαν” αυτή τη δυνατότητα.
Για να είστε εντάξει απέναντι σε όλους, το λέω αυτό. Αλλά γιατί(;), απορώ και πάλι. Μήπως καταλάβατε τίποτα αυτά τα τέσσερα χρόνια από τα όσα σας φώναζε η κοινωνία, για να καταλάβετε και τώρα; Υπομονή, όμως, μιας και θέλω να πιστεύω ότι έρχεται εκκωφαντική κραυγή αυτή τη φορά. Τόσο εκκωφαντική, που δεν σας σώζει ούτε ο Κοτρωνιάς, απ’ τον οποίον, παρεμπιπτόντως, άρχισαν ήδη οι διαρροές...
Β. Καρ.

Και τα μυαλά στα... κάγκελα

0

Το προαύλιο του 1ου Γυμνασίου και Λυκείου είναι αρκετά ταλαιπωρημένο, δεδομένου του γεγονότος ότι το καλοκαίρι χρησιμεύει και ως χώρος στάθμευσης.
Ωστόσο, τα χρήματα που υπήρχαν στα ταμεία του Δήμου για αναπλάσεις προαύλιων χώρων σχολείων, αντί να χρησιμοποιηθούν για νέες υποδομές (γήπεδο μπάσκετ, νέα άσφαλτος κλπ), “έπεσαν” στην αλλαγή των κιγκλιδωμάτων, τα οποία, κατά γενική ομολογία, δεν αντιμετώπιζαν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, με εξαίρεση ένα σημείο, όπου θα μπορούσε να γίνει επιτόπια επισκευή.

 Τα "παλιά" κάγκελα...
 Τα καινούργια κάγκελα...

Μάλιστα, οι πληροφορίες μας αναφέρουν ότι ουδέποτε η σχολική επιτροπή ζήτησε την αντικατάστασή τους.
Γιατί λοιπόν αλλάζουν τα κάγκελα; Είναι λάθος προγραμματισμός; Λάθος προτεραιότητες;
Όπως κι αν έχει, ο μόνος ικανοποιημένος πρέπει να είναι ο καγκελάς... 

Όλα στο βωμό του στόχου;

0

Πραγματικά, δεν ξέρω τι απ' τα δύο είναι χειρότερο. Να τείνεις χείρα συνεργασίας σε αυτόν που μέχρι πριν από λίγες ημέρες πολεμούσες λυσσαλέα, ή να αποδέχεσαι τη συνεργασία που σου προτείνει αυτός που μέχρι πριν από λίγο σε πολεμούσε, εις γνώσιν σου και δημόσια, πάλι λυσσαλέα;
Στην πρώτη κατηγορία ανήκει ο Γιάννης Νταουσάνης και ο βασικός πυρήνας της ομάδας του, ενώ στη δεύτερη ο Γιάννης Μπουλές. 
Ξέρω ότι στην πολιτική όλα επιτρέπονται, ή μάλλον καλύτερα, έχουμε επιτρέψει, εμείς τα χαϊβάνια που μας ταΐζουν κουτόχορτο, οι πολίτες δηλαδή, όλα να επιτρέπονται, αλλά έως πού μπορεί να φτάσει αυτό; Έως πότε ο σκοπός θα αγιάζει τα μέσα, ακόμα κι αν αυτός είναι ο πρωτεύων, και το έχω γράψει επανειλημμένως, να αλλάξει δηλαδή χέρια ο δήμος; 
Όσο κι αν έχω διαφωνήσει με ορισμένες από τις ενέργειες του Γιάννη Μπουλέ, παρ' όλα ταύτα συνεχίζω να πιστεύω ότι είναι διοικητικά από τους πιο άρτιους για να διοικήσουν το νέο δήμο.
Συζητώντας πριν από κάποιους μήνες, βέβαια, με έναν από τους ανθρώπους που τον γνωρίζει πολύ καλά, και τούμπαλιν, του είχα πει το εξής. “Θέλει να γίνει δήμαρχος. Κατανοητό και θεμιτό. Για να το πετύχει αυτό, όμως, ποιους θα επιλέξει να έχει στο πλάι του; Περιμένω να δω...”, του είχα πει, κι όσο κι αν άργησε, η επιβεβαίωση των φόβων μου ήρθε.
Όλα στον βωμό των ψήφων; Μάλλον ναι.
Από την πορεία των γεγονότων μέσα στο χρόνο ένα είναι σίγουρο. Για να γίνεις δήμαρχος πρέπει να συμμαχήσεις ακόμα και με τον ίδιο τον  “διάβολο”. Αξίζει τον κόπο; Προσωπικά, εκτιμώ πως όχι, καθώς για εμένα έχει μεγαλύτερη αξία η αξιοπρέπεια, η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν εξαγοράζεται με τις “καρέκλες-θέσεις” ολόκληρου του κόσμου.
ΥΓ: Η αναφορά στον έναν μόνο πόλο της διαφαινόμενης συμμαχίας έχει να κάνει με το ότι ο άλλος, πολύ απλά, κάπου εδώ, μας άφησε τον “επιθανάτιο πολιτικό του ρόγχο”.   
Β. Καρ.

Ασκήσεις πολιτικής ισορροπίας

0

Από τα πιο ωραία μηνύματα που έλαβα αυτή την εβδομάδα στο ραδιόφωνο με αφορμή το “συμπεθεριό”:
“Από παιδικό παιχνίδι το απόσπασμα των στίχων, το οποίο δένει με τις τελευταίες εξελίξεις:
Σας πήραμε, σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο!
Μας πήρατε, μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο!”

Το εάν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα θα το διαπιστώσουμε σύντομα. Έως τότε, ας κάνουμε λίγη υπομονή, και ας απολαύσουμε τις πολιτικές κυβιστήσεις, που η αλήθεια είναι ότι θα ζήλευε και η μεγάλη Νάντια Κομανέτσι. Κοινό σημείο των πρωταγωνιστών με την αθλήτρια η δοκός, πάνω στην οποία ισορροπούν. Θα αντέξουν;
Β. Καρ.

Με συνταγή γιατρού

0

Παρακαλώ, λίγο την προσοχή σας, όσο είναι εύκολο, βέβαια, με τα όσα θα διαβάσετε:
Ο ΠΑΣΟΚ δήμαρχος Αποδοτίας Θωμάς Κοτρωνιάς τάσσεται στο πλευρό του υποψηφίου με το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας Θανάση Παπαθανάση...
Οι ορκισμένοι εχθροί Γιάννης Νταουσάνης και Γιάννης Μπουλές τελικά συμμαχούν, για το καλό της Ναυπακτίας πάντα, αφού μετά το κοινό όνομα βρήκαν κι άλλα στοιχεία που να τους ενώνουν...
Οι Κώστας Καρακώστας και Κώστας Κονίδας συζητούν για το ενδεχόμενο συνεργασίας, ακόμα κι αν προέρχονται από τελείως διαφορετικούς πολιτικούς χώρους...
Ο υποψήφιος για το χρίσμα του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Σπυρόπουλος στηρίζει τον Κονίδα, ενώ τον ίδιο δρόμο φημολογείται ότι θα ακολουθήσει και ένας άλλος διεκδικητής, για λόγους που θα μας εξηγήσουν σύντομα φαντάζομαι...
...Κι αν ήταν να συνεχίσω, τότε το κείμενο θα έμπαινε ένθετο στην εφημερίδα...
Επί των παραπάνω η συζήτηση μιας βραδιάς, σε γνωστή μεταμεσονύκτια πολιτική καφετέρια της πόλης, και με το συμπέρασμα ενός γνωστού με βρίσκει σχεδόν σύμφωνο.
“Αυτές οι εκλογές δεν έχουν καθόλου πολιτικό υποκείμενο...”, μου είπε, και δεν μπορώ να τον αδικήσω.  Ακόμα και αν η βαρύτητα των αποτελεσμάτων-μορφωμάτων, που προέκυψαν ή όχι, δεν είναι ίδια, αυτές οι εκλογές, με τους όρους και τις προϋποθέσεις που πραγματοποιούνται, μας υπενθυμίζουν για μία ακόμα φορά ότι η άγρα των ψήφων... πολύ απλά είναι υπεράνω όλων.
ΥΓ: Από την επομένη των εκλογών, και για τα επόμενα τρία χρόνια, έξι μήνες δηλαδή πριν από τις επόμενες, όπου και πάλι θα φουντώσει το παιχνίδι, είμαι στη διάθεση του οποιουδήποτε για να συζητήσουμε και να δράσουμε από κοινού για το καλό της πόλης, μέσα και κυρίως έξω από το δημοτικό συμβούλιο. Τα νεκρά διαστήματα απέχω με συνταγή γιατρού. “Αυτές οι εκλογές βλάπτουν σοβαρά την υγεία” μου είπε, και να πάω κόντρα στην επιστήμη δεν μπορώ.  
Β. Καρ.  

Με προξενιό ή με έρωτα;

0

Σαν κάποιος κάτι να μην κατάλαβε καλά από τα όσα έγιναν την Τρίτη μεταξύ των παρατάξεων Νταουσάνη και Μπουλέ, καθώς στις ανακοινώσεις τους με θέμα την ενδεχόμενη συνεργασία κάτι δεν δείχνει να κολλάει. Σε αυτή του πρώτου, η οποία πρέπει να σημειώσουμε ότι έγινε πριν από την συνάντηση, αναφέρεται ότι “o ανεξάρτητος πλέον και υπό συγκρότηση συνδυασμός θα συνεχίσει την προσπάθειά του ώστε να αποτραπεί το ενδεχόμενο να συνεχίσει την θλιβερή της πορεία η δημοτική αρχή Παπαθανάση...”. Μιλά, δηλαδή, ξεκάθαρα για συνεργασία παρατάξεων, κάτι που και ο ίδιος μάλιστα o Nταουσάνης είπε για μία ακόμα φορά σε συνέντευξή του το πρωί της Τετάρτης στο ραδιόφωνο του lepanto, σημειώνοντας μάλιστα χαρακτηριστικά ότι πλέον είναι μέλος της Ανεξάρτητης Δημοτικής Κίνησης Ναυπακτίας.
Από την άλλη πλευρά, όμως, στην ανακοίνωση που έβγαλε η παράταξη του Μπουλέ, το νόημα είναι τελείως διαφορετικό, αφού επί του θέματος αναφέρει: “Η πρόταση που μας απηύθυνε η Νέα Πορεία για την ένταξη στελεχών της στην Ανεξάρτητη Δημοτική Κίνηση Ναυπακτίας είναι στο πλαίσιο της πολιτικής της παράταξής μας και τη θεωρούμε αφετηρία για ευρύτερες συνεργασίες στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης”. Μιλά, δηλαδή, για κάτι τελείως διαφορετικό, αφού δεν κάνει λόγο για συνεργασία με τη  παράταξη Νταουσάνη, αλλά για στελέχη της. Μάλιστα, όπως διαμηνύουν εμφαντικά τα στελέχη της, ο Νταουσάνης δεν είναι μέλος της. 
Ο αποσαφηνισμός των όσων συνέβησαν μεταξύ των συνομιλούντων, παρακαλούμε να γίνει σύντομα, για να ξέρουμε κι εμείς οι ψηφοφόροι υπό ποιες συνθήκες έγινε το προξενιό. Γιατί αν δεν κατάλαβε το ζευγάρι τι συμφώνησε, πώς να καταλάβουν οι καλεσμένοι του μυστηρίου;
ΥΓ: Τελικά, οι γάμοι τα παλιά χρόνια ήταν πολύ πιο ξεκάθαροι. Μαζεύονταν τα δύο σόγια, κάνανε το deal, και μετά στην εκκλησία. Από τη στιγμή που μπήκε ο έρωτας στη ζωή μας, δυστυχώς, όλα έγιναν τόσο θολά. Λέτε να επιστρέψουμε και πάλι στις παραδόσεις; Τι είπατε; Το έχουμε κάνει ήδη! Άντε καλέ, κακοήθειες... 
Β. Καρ.      

Η τελευταία τους φορά

1

Κομβικής σημασίας αυτές οι εκλογές, καθώς για πρώτη φορά η Ναυπακτία θα αποτελέσει ένα σώμα, με ότι συνεπάγεται αυτό, κομβικές θα πω κι εγώ, μόνο που ο λόγος δεν είναι ακριβώς αυτός.
Στην κάλπη της 7ης Νοεμβρίου θα διεκδικήσουν την ψήφο μας αρκετοί από τους λεγόμενους “αυτοδιοικητικούς της παλιάς φουρνιάς”, και όπως όλα δείχνουν, και είναι πολλά θέλω να πιστεύω,  αυτή θα είναι και η τελευταία τους φορά.
Με δεδομένη τη φθορά τους από το χρόνο, και τα καμώματά τους όλα αυτά τα χρόνια, κάπου εδώ διαισθάνομαι ότι θα παιχτεί το κύκνειο άσμα τους. Αν συνυπολογίσουμε μάλιστα ότι στην ίδια κατηγορία με αυτούς ανήκουν και μια σειρά ακόμα από άλλα στελέχη της γενιάς τους που δεν βρήκαν τον τρόπο να παρεισφρήσουν και πάλι στα ψηφοδέλτιά που θα πάρουμε στα χέρια μας, τότε έχω την εντύπωση ότι αυτές οι εκλογές θα είναι οι τελευταίες που μοιάζουν, σε επίπεδο προσώπων, τόσο πολύ με τις προηγούμενες.
Επειδή βέβαια ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος με δαύτους, κρατάω μια πισινή, αλλά όλα, τουλάχιστον για την ώρα, προς τα εκεί συνηγορούν.
“Και μετά τι;”, είναι το ερώτημα που μου έρχεται στο μυαλό με τις παραπάνω σκέψεις, κι οφείλω να ομολογήσω ότι απάντηση δεν έχω. Και δεν την έχω γιατί πολύ απλά από το θρόνιασμα των παλαιών, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν στενός ο χώρος για να αναδειχθεί κάτι το νέο.
Θα γίνει τώρα; Δεν ξέρω πώς, αλλά θα γίνει. Μοιραία βέβαια, αλλά θα γίνει. Ας ελπίσουμε, βέβαια, ότι οι γνωστοί σωλήνες, κομματικοί και συμφερόντων, που μας διοχετεύουν την πλειοψηφία των στελεχών, αυτή τη φορά είναι βουλωμένοι. Πώς θα γίνει αυτό; Την απάντηση μόνο υγιείς ομάδες ενεργών πολιτών μπορεί να τη δώσουν, οπότε ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.
Β. Καρ.    

Και η “ανανέωση” συνεχίζεται

0

Το είπαν και το έκαναν με τον πιο επίσημο τρόπο η Ιουλία Χοχτούλα, ο Χρήστος Σικώλας και ο Παναγιώτης Μηνόπουλος, το έχει ξεκαθαρίσει εδώ και καιρό ο Βασίλης Σακέτος, και τώρα ήρθε η σειρά ενός ακόμα. Ο λόγος για τον Τάσο Αλεξόπουλο, πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου, που όπως μου είπε, επιτρέποντάς μου μάλιστα τη δημοσιοποίηση της συνομιλίας μας, δεν πρόκειται στις ερχόμενες εκλογές να είναι υποψήφιος με την παράταξη του Θανάση Παπαθανάση.
Πέντε το αριθμό οι αποχωρίσεις των στελεχών από τη δημοτική αρχή, οι τέσσερις μάλιστα από αυτές από ανθρώπους που έζησαν εκ των έσω το τι εστί διοίκηση, σύμφωνα με τα πρότυπα του δημάρχου μας, οπότε τα συμπεράσματα προφανή. Το να τα πούμε για μία ακόμα φορά κι εμείς δεν έχει αξία, όταν τα ίδια τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους.
Τώρα γιατί ο Παπαθανάσης σχολιάζοντας τις παραπάνω κινήσεις μιλά για ανανέωση της παράταξής του, αυτό δεν μπορώ να σας το εξηγήσω. Εδώ δηλώνει υπερήφανος για τις εξελίξεις, ενός σίγουρα αποτυχημένου διαγωνισμού, όπως αυτός του Ξενία, εκεί θα κολλήσει. Και η κοροϊδία συνεχίζεται, μόνο που το θέμα είναι έως πότε θα την αντέξουμε ορέ πατριώτες.
Β. Καρ     

Οι τύποι και η ουσία

0

Για δώρα άδωρα γράφαμε την προηγούμενη εβδομάδα, αναφερόμενοι στα χρίσματα των δύο μεγάλων κομμάτων, κι αυτό δεν έχει τη βάση του μόνο στην πλάτη που γυρίζουν πολλοί από τους ψηφοφόρους ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας στους δύο εκλεκτούς.
Η αδιαφορία έχει κι άλλο πομπό κι αυτός είναι τα ίδια τα κόμματα που δεν δείχνουν να έχουν διάθεση να βάλουν το μπλεχτούν στις ήδη διχασμένες βάσεις των ψηφοφόρων τους, που αν μη τι άλλο εδώ στη Ναύπακτο είναι κάτι περισσότερο από διχασμένες.
Στο κυβερνητικό στρατόπεδο οι βουλευτές έδειξαν από νωρίς τις διαθέσεις τους παίζοντας κρυφτό με τις διαδικασίες, κι όσο κι αν ο Νταουσάνης ελπίζει στην στήριξή τους, είναι τέτοιος ο βαθμός αποσύνθεσης που παρατηρείται στο χώρο, που πιο πιθανό είναι να πάρει ο Αστέρας ευρωπαϊκή κούπα, παρά να συσπειρώσει γύρω του τους πράσινους ψηφοφόρους.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και στο άλλο στρατόπεδο, καθώς προβλέπεται να γίνουν όλα τα τυπικά από τη Ρηγίλλης, με ανακοινώσεις και τα συναφή προς τον Παπαθανάση, αλλά από ουσία μάλλον τίποτα. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος επί τούτου, τι λέτε, θα περάσει από εδώ ο Σαμαράς πηγαίνοντας για το Αγρίνιο στις αρχές του Οκτώβρη;
Β. Καρ.  

Σήμερα γάμος γίνεται

0

Για τα “καλέσματα” εν όψει των εκλογών, έγραφα την προηγούμενη εβδομάδα, τα οποία φυσικά αποσκοπούν στο “γάμο”, χωρίς, όμως, πάντα να είναι αγνές οι προθέσεις.
“Ως γνωστόν, δεν είναι λίγοι αυτοί που πάνε σε αυτού του είδους τις “κοινωνικές υποχρεώσεις” μόνο για το “γλέντι” που ακολουθεί, κι όχι για την ουσία του, δηλαδή για το “μυστήριο” που ενώνει τους δύο, σε σάρκα μία”, ανέφερα συγκεκριμένα, και για να το κάνω πιο λιανά εννοούσα τη μάσα, χωρίς μάλιστα εισαγωγικά το μάσα, αφού η έννοια ανταποκρίνεται επακριβώς στην πραγματικότητα και το πως στήνονται στην πλειοψηφία τους οι μηχανισμοί των εκλογών.
Δεν πέρασε λοιπόν ούτε μία εβδομάδα και όπως μαθαίνω τα γεγονότα με επιβεβαίωσαν πλήρως, μόνο που αυτή τη φορά ο γάμος ήταν πραγματικός. Ως γνωστόν συνηθίζεται το ζεύγος να δέχεται τα δώρα του εκείνη την ημέρα, μόνο που στην περίπτωσή μας, ένα εξ αυτών ήταν λίγο έξω απ τα συνηθισμένα. Πιο μεγάλο, σε αξία, αν και βαλμένο μέσα σε ένα μικρό φακελάκι. 
Ανοιχτοχέρης ο καλεσμένος, χαρούμενο το ζεύγος, και έζησαν αυτοί καλά, κι ο δωρητής καλύτερα, αφού... όπως και να το κάνουμε το σκοπό του τον πέτυχε.
Β .Καρ. 

Απολύστε τον επικοινωνιολόγο

1

Είναι δυνατόν η υποψηφιότητα του Νεοδημοκράτη για την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας να έχει στο έμβλημά της τη γέφυρα, ένα έργο "σημαία" του ΠΑΣΟΚ;