Είναι μεσημέρι Δευτέρας. Τα νέα από την Ιπποκράτους είναι ανέλπιστα, μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, παρ' όλα αυτά, όμως, το χρίσμα είναι γεγονός. Και το όνομα αυτού: Γιάννης Νταουσάνης.
Η Ναυπακτία, καθώς έπεφτε το σούρουπο, φωταγωγήθηκε απ' άκρη σ' άκρη, χαρές και πανηγύρια, γλέντια και χοροί απλώθηκαν παντού. Όπου κι αν κοιτούσες, έβλεπες χαρούμενα πρόσωπα. Ο προβληματισμός των προηγούμενων ημερών ήταν πλέον παρελθόν. Ο δρόμος για τη μεγάλη νίκη, ό,τι εννοεί ο καθένας νίκη, ανοίχτηκε διάπλατα.
“Μα καλά, τόση χαρά για τον Νταουσάνη”, απόρησα χαμηλόφωνα, αλλά δεν έδωσα και μεγάλη σημασία στον προβληματισμό, καθώς, ως γνωστόν, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, που συνάμα είναι και ψηφοφόρος.
Έφτασα στο γραφικό μας λιμάνι. Γύρισα το βλέμμα μου προς το κάστρο και οι απορίες μου λύθηκαν με μιας. Ένας κύκλος ανθρώπων χόρευε στους ρυθμούς της μουσικής, και δώσ' του τα τραγούδια... και δώσ' του τα ποτά. 
Κι από πάνω τους μια μεγάλη ταμπέλα που έγραφε:
“Η οργανωτική επιτροπή των εκδηλώσεων: Θανάσης Παπαθανάσης, Γιάννης Μπουλές, Κώστας Κονίδας και Κώστας Καρακώστας”.
B. Kαρ. 

Σαραντατέσσερις ημέρες έμειναν μέχρι την ώρα της κάλπης, την “ιερή” εκείνη ώρα, όπου οι ψευδαισθήσεις μας παίρνουν σάρκα και οστά. Σήμερα γνωρίζουμε σε μεγάλο βαθμό μεταξύ ποιων έχουμε να επιλέξουμε, αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι τι γνωρίζουμε γι' αυτούς, και τι πάλι όχι.  Γνωρίζουμε πώς “γράφει” ο καθένας τους στην τηλεόραση, σε τι επίπεδο βρίσκεται η φωτογένειά του, αν μας χαιρετά σφίγγοντάς μας το χέρι ή αν είναι κάπως χαλαρός, αν η παλάμη του είναι ιδρωμένη, αν το χαμόγελό του είναι κρυστάλλινο, αν μυρίζει η αναπνοή του, αν μας χτυπά στην πλάτη φεύγοντας, αλλά και πώς το κάνει, αν... αν... αν... αν.
Για όλα αυτά τα σπουδαία και βαθιά πολιτικά ζητήματα, έχουμε εικόνα, και μας μένει τι ακόμα; Λεπτομέρειες, όπως για παράδειγμα το πώς η Ναυπακτία θα γίνει ένας επίγειος παράδεισος, αφού οι περισσότεροι για κάτι τέτοιο μας μιλούν, στην περίπτωση πάντα που τους εμπιστευθούμε την ψήφο μας. Για να το σοβαρέψω όμως λίγο, όχι ότι τόση ώρα αστειευόμουν... αλλά λέω τώρα, έχω την αίσθηση ότι οι πολυαγαπημένοι μας σωτήρες κάποια στιγμή θα πρέπει να μας επικοινωνήσουν αυτές τις περιβόητες προγραμματικές τους θέσεις Ξεκαθαρίζω και τονίζω, όχι μόνο για το τι θέλουν να κάνουν στην περιοχή, αλλά το επίσης, κύριοι, για το πώς θέλουν να το κάνουν.
Καλή η συζήτηση για τα μαγειρέματα, για το ποιος πάει με ποιον, και με ποιους όρους, για το πώς στήνονται οι μηχανισμοί, κλπ, αλλά για την ταμπακιέρα, τουλάχιστον για την ώρα τίποτα.
Με εξαίρεση την Κίνηση Πολιτών, που εδώ και έναν χρόνο έχει βάλει συγκεκριμένες προτάσεις στο τραπέζι, όλοι οι άλλοι φαίνεται να έχουν πάθει αφωνία, και πολύ με ανησυχεί το γεγονός. 
Όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά για να αποκτήσει η ψευδαίσθηση κι ένα πιο ωραίο περιτύλιγμα, κρύβοντας από μέσα του όλες τις συμφωνίες, τις ανταλλαγές και τις υποσχέσεις, που έβγαζαν και θα συνεχίσουν να βγάζουν δημάρχους εις τον αιώνα τον άπαντα.
Β. Καρ. 

Κάλεσμα ο ένας για συστράτευση, κάλεσμα ο άλλος για συσπείρωση, κάλεσμα... κάλεσμα... κάλεσμα...
Μωρέ μπράβο “γάμοι” που έχουν να γίνουν μέχρι τις εκλογές! Τώρα το πόσοι από τους καλεσμένους θα σπεύσουν, αυτό είναι ένα ζήτημα που χρήζει διερεύνησης.
Ως γνωστόν, δεν είναι λίγοι αυτοί που πάνε σε αυτού του είδους τις “κοινωνικές υποχρεώσεις” μόνο για το “γλέντι” που ακολουθεί, κι όχι για την ουσία του, δηλαδή για το “μυστήριο” που ενώνει τους δύο, εις σάρκαν μία.
Για τη μάσα, για να το κάνω πιο λιανά, εάν δεν με εννοήσατε.
Και το μάσα εκτός εισαγωγικών, καθώς ο όρος ανταποκρίνεται επακριβώς στην πραγματικότητα και το πώς στήνονται στην πλειοψηφία τους οι μηχανισμοί των εκλογών.
Β. Καρ. 

Το παραπάνω βίντεο έχει κάποια (ιστορικά) λάθη. Για παράδειγμα: Το κάστρο της Ναυπάκτου δεν είχε παλαιοτέρα δένδρα - φυτεύτηκαν τη δεκαετία του '50. Επίσης η Ναυμαχία δεν έγινε έξω από το λιμάνι της Ναυπάκτου, αλλά ανοιχτά του Κορινθιακού Κόλπου- τότε γνωστού ως κόλπου του Lepanto.

Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν μειώνει την φιλότιμη προσπάθεια...

Το αγανακτισμένο από την αναμονή Πασοκοφιλές πλήθος της Ναυπάκτου συνεχίζει να στέκεται καρτερικά έξω από τα γραφεία του “Κινήματος”.
H Ιπποκράτους έχει καταληφθεί εδώ και καιρό, τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα προς τα πάνω, αλλά, δυστυχώς για τους... κοιτάζοντες, η καμινάδα δεν βγάζει καπνό.
“Και την ανάδειξη του Πάπα να περιμέναμε, σύντροφοι, τώρα θα είχαμε ξεμπερδέψει”, αναφώνησε κάποιος, και είχε δίκιο ο δύσμοιρος, ο οποίος, στην προσπάθειά του να σώσει το δήμο μας, έκρινε ότι του είναι απαραίτητη η κομματική συναίνεση.
Και οι ώρες συνέχισαν να περνούν. Κι έγιναν μέρες... και πάει λέγοντας...    
Ώσπου μια μέρα, οι ελπίδες αναπτερώθηκαν. Αχνός καπνός άρχισε να ξεπροβάλει, και κάποιος έσπευσε να αναφωνήσει. “Habemous χρίσμα”...
H χαρά, όμως, έμελλε να είναι προσωρινή. Ο καπνός δεν ήταν λευκός, αλλά μαύρος. Κι όσο περνούσε η ώρα γινόταν όλο και πιο μαύρος. “Βούλωσε η καμινάδα, σύντροφοι, και πιάσαμε φωτιά”, βροντοφώναξε η Βάρτζελη, κι ο Τσούρας έτρεξε με τους πυροσβεστήρες.
Τι να πρωτοσώσει όμως; Οι φλόγες ξεπηδούσαν από παντού. Ό,τι υπήρχε στη βάση του τζακιού έγινε στάχτη. “Τρεις φάκελοι με τις υποψηφιότητες για τη Ναύπακτο έγιναν κάρβουνο”, έλεγε η είδηση που κυκλοφόρησε αμέσως... και το Πασοκοφιλές πλήθος κατέρρευσε.
Η επόμενη ημέρα βρήκε τους πράσινους στη Ναύπακτο καταρρακωμένους.
Το πόρισμα της Πυροσβεστικής, βέβαια, είπε την αλήθεια, κι ας μην ήθελαν να τη δουν τόσο καιρό.
“Βουλωμένο τζάκι και επικίνδυνα εύφλεκτοι φάκελοι”. Συνδυασμός που σκοτώνει όχι μόνο κόμματα, αλλά και πόλεις. Γιατί όχι, και χώρες ολάκερες!
Β. Καρ.       

Οι συζητήσεις για το τι θα γίνει τελικά με την υπόθεση του ΕΠΑΛ έχουν φουντώσει και το αποκορύφωμα των επεισοδίων παίχτηκε το απόγευμα της Τρίτης στη συνάντηση γονέων και φορέων. Σε έκρυθμο κλίμα τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν ολόκληρη την εβδομάδα, τα κάστανα, όμως, για μία ακόμα φορά δεν βγήκαν απ' τη φωτιά. Από τη μία γιατί ο ένας “καστανάς” (δήμαρχος) κάθεται και τα κοιτάζει, ενώ ο άλλος (νομάρχης), ούτε που τα πλησιάζει. Κι αυτά τι κάνουν; Μα φυσικά καίγονται.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας, που λέτε, και μία ώρα περίπου αφότου τελείωσαν οι διαβουλεύσεις, πληροφορήθηκα ότι ο νομάρχης συνέτρωγε στην πόλη μας με παρέα φίλων του. Καλή σας χώνεψη, κύριε Σώκο, αλλά, θα ήταν κόπος να πεταχτείτε λίγο νωρίτερα απ' τα μέρη μας, για να είστε κι εσείς παρών στις συζητήσεις; Σας αφορά το θέμα, ακόμα κι αν πρόκειται να απαλλαγείτε από αυτό σε μερικούς μήνες.
“Είμαι σίγουρος ότι θα τον βλέπαμε εδώ, στην περίπτωση που οι εξελίξεις για την Περιφέρεια ήταν ελαφρώς διαφορετικές πριν από δύο εβδομάδες”, μου είπε κάποιος από τους γονείς, και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με την άποψη αυτή.
Προσωπικά, δεν έχω να πω τίποτα περισσότερο. Με τα καμώματά σας, κύριοι, μόνο ξαλαφρωμένοι μπορούμε να αισθανόμαστε εμείς οι Ναυπάκτιοι από την επιλογή του κόμματός σας. Ξεμπερδέψαμε με την μία εστία του κακού, μας έμεινε βέβαια η άλλη, η ντόπια, η δική μας (δήμαρχε, για σένα χτυπά η καμπάνα, αν δεν το κατάλαβες), αλλά κάτι θα κάνουμε και με αυτή.

ΥΓ: Στην περίπτωση που η ομήγυρη συζητούσε για τα κτιριακά προβλήματα του ΕΠΑΛ, και, λόγω ειδικότητας κάποιων εκ των φίλων σας, τότε ζητώ προκαταβολικά συγνώμη.
Β. Καρ. 

Τα όσα ακούστηκαν σε πρώτο επίπεδο, και συνέβησαν σε δεύτερο, τις τελευταίες εβδομάδες, με επίκεντρο την Αιτωλική Αναπτυξιακή, γέννησαν πολλές συζητήσεις και σενάρια.
Προσωπικά, ανήκω στην κατηγορία αυτών που πιστεύουν ότι η εταιρεία δεν έχει να φοβηθεί κάτι από όλα αυτά, οπότε συνάμα δεν υπάρχει και λόγος να χρησιμοποιούνται οι φράσεις κλισέ “να προστατευθεί η Aιτωλική”, “να μην εμπλακεί στον προεκλογικό αγώνα” κλπ.
Αν όντως είναι τόσο σταθερή στα πόδια της, όπως μας λένε, που το πιστεύω γιατί το έχει αποδείξει, δεν έχει ανάγκη από πολιτικούς προστάτες. Μήπως, λοιπόν, υπάρχει και η ανάποδη ανάγνωση; Τι εννοώ; Μήπως, δηλαδή, οι πολιτικοί έχουν ανάγκη την Αιτωλική ως προστάτη;
Β. Καρ.

Σε “απολογία” κλήθηκαν οι Κώστας Κονίδας, Γιάννης Νταουσάνης και Κώστας Καρακώστας από το διοικητικό συμβούλιο της Αιτωλικής, μόνο που η πρόσκληση, αν δεχθούμε ότι ήθελαν να διαλευκάνουν την υπόθεση σε βάθος, είχε μια μικρή παράλειψη.
Στο “κατηγορητήριο” που στήθηκε απουσίαζε το όνομα του δημάρχου Ναυπάκτου Θανάση Παπαθανάση, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, στο επίμαχο δημοτικό συμβούλιο, επίσης μίλησε για καταγγελίες που έχουν φτάσει στα αυτιά όλων.
Προς τι, λοιπόν, η εξαίρεσή του από το κάλεσμα, κύριοι του διοικητικού συμβουλίου της Αιτωλικής; Ή θα τα ψάχνουμε όλα, απ' όπου κι αν προέρχονται, ή, διαφορετικά, η σημαία της διαφάνειας καλό είναι να κρατιέται πιο διακριτικά, γιατί κάτι τέτοιες παραλείψεις μας βάζουν σε υποψίες.
Β. Καρ.

“Δεν θα πρέπει να δίνουμε το κακό παράδειγμα στα παιδιά μας, κλείνοντας με το παραμικρό τα σχολεία”. Αυτή η φράση χρησιμοποιήθηκε από τον διευθυντή του 2ου Λυκείου στη Γενική Συνέλευση των γονέων, θέλοντας να τους πείσει να μην προχωρήσουν στο κλείσιμό τους, αποδεχόμενος, βέβαια, για να είναι κι αυτό ξεκάθαρο, το δίκαιο των αιτημάτων.
Προσωπικά, έχω να κάνω δύο παρατηρήσεις επί των μηνυμάτων που στέλνουν αυτές οι κινητοποιήσεις.
Πρώτον, σε καιρούς, όπως αυτοί που ζούμε, όπου έχουμε αποθεώσει τον εαυτούλη μας, και οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν, εκτιμώ ότι οι συλλογικές διαδικασίες που ξεκίνησαν οι γονείς κάτι έχουν να δώσουν. Ως παράδειγμα, τουλάχιστον, αλληλεγγύης, για τη φωτιά που έχει πιάσει το σπίτι του γείτονα, και για την οποία, αν δεν ενδιαφερθούμε, ή θα καούμε κι εμείς, ή όταν έρθει η δική μας ώρα κανείς δεν πρόκειται να μας βοηθήσει. Κι αν η απάντηση σε αυτό είναι “ναι στην αλληλεγγύη, αλλά με άλλη μορφή”, τότε “ναι” θα πω κι εγώ, αρκεί να ξέρουμε ότι αποδεδειγμένα, με τις επιστολές, τις διαμαρτυρίες, τις υποσχέσεις και κατ' επέκταση την ατέλειωτη υπομονή, φτιάχνουμε ανθρώπους με σκυμμένο το κεφάλι, που αυτοϊκανοποιούνται με την ψευδαίσθηση της δήθεν παρέμβασης που σχεδόν ποτέ δεν καταλήγει πουθενά.
Δεύτερον, και σε ό,τι έχει να κάνει με το ότι θα παραδειγματιστούν λανθασμένα τα παιδιά με το εύκολο κλείσιμο των σχολείων, εδώ νομίζω ότι η πραγματικότητα έρχεται να δώσει από μόνη της την απάντηση. Τα παιδιά, ούτως ή άλλως, κλείνουν τα σχολεία, κι αυτό γιατί πολύ απλά αυτά δεν έχουν τίποτα το ενδιαφέρον να τους προσφέρουν. Ένα σχολείο που θα κέντριζε το ενδιαφέρον τους, που θα ανταποκρινόταν στις πραγματικές τους ανάγκες και θα τα βοηθούσε να δώσουν τις δικές τους απαντήσεις, μου φαίνεται αδιανόητο ότι θα έκλεινε για ψύλλου πήδημα. Τώρα, όμως, κλείνει με πρόσχημα ακόμα και το σχήμα της τυρόπιτας του κυλικείου.
Ή μήπως δεν είναι έτσι;
Β. Καρ.

Απολογισμός πεπραγμένων για τον Παπαθανάση, χθες Πέμπτη 2 του Σεπτέμβρη και μεγάλη εντύπωση προκάλεσε το γεγονός της ελάχιστης προσέλευσης κόσμου. Όχι ότι περιμέναμε να δείξουν αντανακλαστικά οι επικριτές του. Άλλωστε, οι εκλογές είναι κοντά και τη δυσαρέσκειά τους θα την εκδηλώσουν στην κάλπη. Γιατί να τρέχουν να γίνουν ανθρώπινο ντεκόρ στη φιέστα του δημάρχου;
Απ' την άλλη όμως, που ήταν ο λαός του Παπαθανάση; Αυτός που σύμφωνα με το δήμαρχο, έχει αγκαλιάσει τις προσπάθειες αυτής της δημοτικής αρχής; Που ήταν η... νεολαία, η οποία, όπως πάντα λέει ο ίδιος, στέκεται δίπλα του;
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μοναδικός πολίτης που πήρε το λόγο προκειμένου να υπερασπιστεί το έργο του Παπαθανάση, ήταν κοντά στα... 80 (ζωή να έχει ο άνθρωπος).
Τέτοια φρεσκάδα....

Το ότι η εκκλησία έχει λόγο, και μάλιστα ισχυρό, στα όσα συμβαίνουν γύρω μας, δεν είναι κάτι καινούριο. Το ότι το κράτος, η πολιτεία, αλλά και μεγάλη μερίδα των ανθρώπων άγονται και φέρονται πολλές φορές από τις βουλές της, είναι επίσης γνωστό.
Τα ερωτήματα που θέλω να θέσω, για αρχή σήμερα, καθώς επιφυλάσσομαι και για άλλα στο άμεσο μέλλον, είναι εάν αυτά γίνονται αντιληπτά, αλλά και σε πιο βαθμό, μιας και οι επιδράσεις τους είναι πραγματικά πάρα πολλές, ακόμα κι εκεί που δεν φανταζόσαστε.
Σε λίγες εβδομάδες οι πολίτες θα κληθούν να αποφασίσουν για το ποιοι θα διαχειριστούν τις τύχες του δήμου για τα επόμενα τρεισήμισι χρόνια. Αλήθεια.... οι απεσταλμένοι του θεού, ρωτώ εγώ, έχουν λόγο σε αυτή τη διαδικασία; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα πρέπει να έχουν, το κατά πόσο, όμως, αυτό συμβαίνει κιόλας... δεν είμαι και τόσο βέβαιος.
Λέτε να δίνουν κι αυτοί τα “χρίσματά” τους; Αλίμονό μας, θα πω εγώ για τώρα, αν αντί για προγράμματα και θέσεις επί των ζητημάτων της πόλης, η ιστορία πάει στο ποιος φτάνει πιο κοντά στον ύψιστο, ο οποίος παρεμπιπτόντως, και χωρίς να θέλω να φανώ βλάσφημος, εάν ψήφιζε, σίγουρα θα είχε μαυρίσει πολύ κόσμο, που οι ρασοφόροι του εδώ τους έχουν αναγάγει σε σωτήρες.
Αμήν, και καληνύχτα μας. Α, και το σταυρό με το δεξί το χέρι.
Β. Καρ. 

Το δίπολο που παρουσιάζεται στην παρούσα φάση των Μπουλέ και αντι-Μπουλέ, βαδίζει, έχω να σημειώσω, σε ένα τεντωμένο σχοινί για τα όσα θα ακολουθήσουν. Κι αυτό γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι τον απαρτίζουν άνθρωποι οι οποίοι κατά βάση, θέλω αν πιστεύω, στέκονται απέναντι και στον Παπαθανάση. Αν η προεκλογική συζήτηση απομονωθεί στο κατά πόσο έχουν υπόσταση όλα όσα λέχθηκαν, που έχουν κι αυτά την αξία τους βέβαια, τότε πολύ φοβάμαι ότι ο “λύκος” θα χαρεί. Γιατί ως γνωστόν, άλλωστε, ο... Παπαθανάσης στην αναμπουμπούλα χαίρεται.
Επειδή λοιπόν νούμερο ένα στόχος είναι, και να μην το ξεχνάμε αυτό, το ότι ο δήμος δεν θα πρέπει να κυβερνηθεί ξανά από τον αποδεδειγμένα επικίνδυνο σημερινό μας δήμαρχο, καλό είναι όλοι αυτοί να το βάλουν καλά στο μυαλό τους. Κι όταν λέω όλοι, εννοώ όλοι όσοι ανήκουν στις υπόλοιπες παρατάξεις, Μπουλεδικοί, Νταουσανικοί, Καρακωστικοί, Κονιδικοί κλπ...
Γι αυτό, μάλιστα, και κρίνεται αναγκαία η δημόσια δήλωση τους, πριν από τις εκλογές, ότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να στηρίξουν τον Παπαθανάση, στην περίπτωση που βρεθεί στην δεύτερη Κυριακή. Ας υπενθυμίζεται, λοιπόν, ο πρωταρχικός στόχος από όλους, και στη συνέχεια ας αναφέρονται σε ότι άλλο θέλουν.
Β. Καρ.  

Έχει ή δεν έχει τελικά πρόεδρο η Αναπτυξιακής; Ισχύει ή όχι η παραίτηση του Άγγελου Σταυρόπουλου στο δημοτικό συμβούλιο του Ιουλίου. Η λογική λέει “ναι”, αλλά ο δήμαρχος, για μία ακόμα φορά, λέει να της πάει κόντρα.
Στη συνεδρίαση της Τρίτης ερωτήθηκε για το τι γίνεται με την εταιρία και τη διάδοχη κατάσταση, μετά την παραίτηση του Σταυρόπουλου πριν από ενάμιση μήνα, αλλά η απάντησή του υπήρξε για μία ακόμα φορά αποστομωτική. “Δεν έχει υπάρξει γραπτός καμία παραίτηση”, υποστήριξε, και όλοι οι παρευρισκόμενοι έμειναν σύξυλοι.
Μα καλά, και τα όσα είπε ο Σταυρόπουλος τον Ιούλιο περί παραίτησής του, δεν τα θυμάται; Ασθενής η μνήμη σου κύριε δήμαρχε, ή επιλεκτική; Γι αυτό είμαστε, όμως, εμείς εδώ, για να σου τη φρεσκάρουμε. Ο Σταυρόπουλος, λοιπόν, την παραίτησή του την είχε υποβάλει εγγράφως, πριν από μερικούς μήνες, δεν εφαρμόστηκε όμως τότε, επειδή ήταν σε εξέλιξη ο διαχειριστικός έλεγχος της εταιρίας. Όταν αυτός ολοκληρώθηκε δήλωσε ξεκάθαρα στο κορυφαίο όργανο του δήμου ότι την ενεργοποιεί, αλλά... “από το ένα μπήκε κι από το άλλο βγήκε”.
Το ότι θέλεις να κερδίσεις χρόνο, αγαπητέ δήμαρχε, καθώς δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος που προτίθεται να δεχθεί την τοποθέτησή του στην ΑΝΝΑ, είναι κάτι περισσότερο από φανερό. Μην επιχειρείς, όμως, να ρίξεις τόσο το επίπεδο της νοημοσύνης μας. Ανάλαβε λοιπόν μόνος σου το τιμόνι της, για να επωμιστείς κάποια στιγμή και το μερίδιο των δικών σου ευθυνών για τα όσα έπραξε επί θητείας σας, και την έφεραν... εδώ που την έφεραν. Ο Νίκος Κούμπιος πλήρωσε και με το παραπάνω το δικό του, μήπως ήρθε και η δική σου σειρά, έστω και τώρα; Δύσκολο, έως αδύνατο το βλέπω, αλλά λέω, μήπως.... 
Β. Καρ.

Αν υποθέσουμε ότι η διοίκηση του δήμου είναι κάτι σαν τα υδραυλικά του σπιτιού μας, τότε άμεσα χρειάζεται επισκευή. Αυτό είπαμε σε έναν του επαγγέλματος, υδραυλικό δηλαδή, αλλά δεν φάνηκε να πολυσυμφωνεί με την άποψή μας. “Θέλουν ξήλωμα και φτιάξιμο από την αρχή”, μας είπε χαρακτηριστικά, και μάλλον έχει δίκιο.
Καλός κατά κοινή ομολογία στη δουλειά του ο εν λόγο, κάτι περισσότερο θα γνωρίζει, μιας και έχει άποψη και για τα όσα συμβαίνουν μέσα στη δημοτική αρχή. Ας τον ακούσουμε λοιπόν τον άνθρωπο, διαφορετικά προβλέπονται κι άλλες πλημμύρες. Μπροστά τους μάλιστα οι μέχρι σήμερα  φαντάζουν απλές υδρορροές.
Β. Καρ.